Θα τη συναντήσετε και φέτος. Στα πεζούλια, στα σκαλοπάτια, στα κατάλευκα σοκάκια ξεπροβάλλει περήφανη και ανεξάρτητη, μοιραία και ωραία σαν ξωτικό. Συνήθως ποζάρει πάνω σε κυκλαδίτικες στέγες και λιάζεται σε ασβεστωμένα καλντερίμια, δίπλα σε γεράνια και βασιλικούς. Ενίοτε παίζει μαζί μας και μας προκαλεί με τη χάρη της. Όλοι την έχουμε συναντήσει αλλά λίγοι γνωρίζουμε […]
Λίγο πριν το Δεκαπενταύγουστο ένας μικρός πορτοκαλί γατούλης προσγειώθηκε από τις πυρόπληκτες περιοχές της Αττικής στην αγκαλιά μου. Είναι χαδιάρης, είναι παιχνιδιάρης, είναι ζημιάρης είναι… ο Άρης. Θα προσποιηθώ ότι το όνομα του βγήκε από τον θεό του πολέμου και της φωτιάς και όχι από τις καταλήξεις των λέξεων που χαρακτηρίζουν την προσωπικότητα της ακατάπαυστης […]
Θα τη δεις εκεί κάπου δίπλα, την ώρα που βολτάρεις στα σοκάκια, που βγάζεις φωτογραφία σε μια όμορφη γωνιά ή την ώρα που τρως το μεζέ σου στην ταβέρνα… Το πιο πιθανό είναι πως θα είναι ήρεμη, δεν θα σε φοβηθεί… έχει μάθει άλλωστε από τους ανθρώπους… έχει εξοικειωθεί με την ανθρώπινη συντροφιά και τα […]
Γάτες, οι πολύπλευρες. Θεότητες στην αρχαία Αίγυπτο, σύμβολα ανεξαρτησίας στη αρχαία Ρώμη, κατατρεγμένες στο Μεσαίωνα ως κατηγορούμενες σαν σύμβολα διαβολικά, σήμα-κατατεθέν της «γεροντοκόρης-γατοπαλαβιάρας», μα όμως τόσο μα τόσο αγαπημένες! Έχουν φανατικούς εχθρούς, μα και φανατικούς οπαδούς. Η εικόνα της γάτας σε μια αγκαλιά, που τρίβει το κεφάλι της στο χέρι του ανθρώπου, «σπρώχνει» το χέρι αυτό […]