Σεπ
Λίγο πριν το Δεκαπενταύγουστο ένας μικρός πορτοκαλί γατούλης προσγειώθηκε από τις πυρόπληκτες περιοχές της Αττικής στην αγκαλιά μου. Είναι χαδιάρης, είναι παιχνιδιάρης, είναι ζημιάρης είναι… ο Άρης. Θα προσποιηθώ ότι το όνομα του βγήκε από τον θεό του πολέμου και της φωτιάς και όχι από τις καταλήξεις των λέξεων που χαρακτηρίζουν την προσωπικότητα της ακατάπαυστης γουργουρομηχανής που αποφάσισε ότι θέλει να γίνει μόνιμος κάτοικος στη ζωή και την καρδιά μου.
Οι πορτοκαλένιες γατούλες έχουν ιδιαίτερη σαγήνη όχι μόνο για το χρώμα τους που παραπέμπει στη χαρά, τον ενθουσιασμό και την αισιοδοξία αλλά κυρίως για τον γλυκό τους χαρακτήρα. Είναι και αυτός ο Garfield των παιδικών μας χρόνων που πέρασε στο υποσυνείδητό μας την αυτοπεποίθηση του και την απαίτηση του να απολαμβάνει αδιαπραγμάτευτα την εύνοια και το σεβασμό μας. Οι πορτοκάλι γάτες οφείλουν το χρώμα τους σε μία χρωστική που ονομάζεται φαιομελανίνη (την ίδια ακριβώς χρωστική που έχουν και οι άνθρωποι με τα κόκκινα μαλλιά). Στην πλειοψηφία τους είναι αρσενικές γιατί το πορτοκάλι γονίδιο βρίσκεται στο χρωμόσωμα Χ. Τα θηλυκά έχουν δύο χρωμοσώματα Χ όποτε χρειάζονται δύο αντίγραφα του γονιδίου για να γίνουν πορτοκάλι ενώ τα αρσενικά μόνο ένα. Είναι συνήθως ιδιαίτερα φιλικές, κοινωνικές και τρυφερές. Επιζητούν τα χάδια και την τρυφερότητα σε σημείο φορτικότητας. Γουργουρίζουν ακατάπαυστα και αγαπούν την παρέα των ανθρώπων. Μοιάζουν με μικρά τιγράκια και οι αποχρώσεις του μεταξωτού τριχώματος τους ποικίλλουν ανάμεσα στη φλόγα της φωτιάς και της μαρμελάδας πορτοκάλι με ανάμεικτους κεραμίδι κυματισμούς, λευκές πιτσιλιές ή απίστευτα γεωμετρικές ραβδώσεις. Στο μέτωπο τους σχηματίζεται το γράμμα Μ που ενώ είναι γενετικό χαρακτηριστικό τους, η παράδοση λέει ότι είναι το φιλί που εναπόθεσε η Παναγία στο κεφάλι του πορτοκαλένιου γατιού που αγαπούσε ο Ιησούς όταν ήταν παιδί. Καθώς μεγαλώνουν συχνά αναπτύσσουν χαριτωμένες φακίδες γύρω από τη μύτη τους και το στόμα τους. Έχουν μεγάλη όρεξη, αγαπούν τις λιχουδιές και είναι επιρρεπείς στην παχυσαρκία. Παρά το φλογερό ταμπεραμέντο τους, αγαπούν την τεμπελιά και την ανεξάντλητη ραστώνη.
Ο Άρης γουργουρίζει τόσο δυνατά καθώς ζυμώνει στην αγκαλιά μου που αποσυντονίζει τον ειρμό των σκέψεων μου την ώρα που γράφω τα ξεχωριστά γνωρίσματα των πορτοκαλί γατιών. Μοιάζει να επικυρώνει κάθε λέξη και να υπόσχεται ότι έχουμε ξεκινήσει μαζί μία αμφίδρομη σχέση μεγάλης αγάπης και δυνατής συντροφικότητας…
