Μόνος ηλικιωμένος ψάχνει συγκάτοικο

Μόνος ηλικιωμένος ψάχνει συγκάτοικο….Μια νέα κοινωνική τάση που έφθασε στην χώρα μας για την συγκατοίκηση ανθρώπων που δεν αποτελούν οικογένεια. Άνθρωποι που δεν έχουν συγγενείς, ή τα παιδιά τους ζουν στο εξωτερικό ή δεν θέλουν να τα επιβαρύνουν με την φροντίδα τους, αποφασίζουν να ζήσουν με φίλους και φίλες κρατώντας την αυτοτέλεια τους και όχι ξεχασμένοι, απομονωμένοι και αδειασμένοι σε ένα ιδιωτικό κερδοσκοπικό γηροκομείο.
Πέρα από το πρόβλημα της μοναξιάς, υπάρχουν και οι αυξανόμενες οικονομικές δυσκολίες ειδικά όσον αφορά τη στέγη. Υπάρχει κόσμος που δεν έχει δικό του σπίτι, ενώ άλλοι μένουν σε μεγάλα σπίτια, που δεν μπορούν να συντηρηθούν εύκολα από ένα άτομο. Με την συγκατοίκηση των «νέων τρίτης ηλικίας» πέρα από την κυκλική οικονομία, επιτυγχάνεται και η αναγέννηση της κοινωνικής τους ζωής και της ψυχικής τους ευδαιμονίας.
Όλοι στα νεανικά μας χρόνια, νιώθουμε άτρωτοι και αθάνατοι. Καθώς όμως βαδίζουμε στα ασημένια χρόνια που τα κατακλύζει το αίσθημα της ανημπόριας, η μοναξιά, η ανασφάλεια και ο φόβος για το ταξίδι που τελειώνει, η ψυχή αρνείται να παραδοθεί και συνεχίζει να αναζητά την χαρά, την κοινωνικότητα, την διάδραση και την εγκάρδια σύνδεση με άλλους ανθρώπους. Άλλωστε, η παραίτηση από την ζωή οδηγεί σε άνοια και σοβαρά προβλήματα υγείας. Αντίθετα, η συντροφικότητα προσφέρει ψυχική ανάταση και εσωτερική γαλήνη.
Η τάση αυτή ξεκίνησε από πρωτοβουλία της «Συγκατοίκησης Φίλων 60+ & 60-», μια πρωτοποριακή ομάδα που ξεκίνησε από την Θεσσαλονίκη με σκοπό να προωθήσει τη γνωριμία και την συγκατοίκηση ατόμων της τρίτης ηλικίας. Με επίγνωση πως δεν είναι εύκολο να συγκατοικήσει κάποιος με ανθρώπους που δεν γνωρίζει δίνεται πολύ μεγάλο βάρος στο να γνωριστούν και να γίνουν φίλοι οι άνθρωποι που συμμετέχουν στο πρόγραμμα. Οι άνθρωποι αυτοί βιώνουν παρόμοιες ανησυχίες κι έτσι υπάρχει μεγάλη αλληλοκατανόηση κι ενσυναίσθηση. Νιώθουν την έγνοια και τη φροντίδα μεταξύ τους όντας πιο ώριμοι και αντιλαμβάνονται την αξία της προσφοράς και συμπαράστασης. Έτσι η ζωή τους γίνεται πιο ευχάριστη κι αυτό άλλωστε είναι και το ζητούμενο.
Το να συγκατοικείς με έναν φίλο και να μοιράζεσαι μαζί του την ημέρα σου, απομακρύνει τις απαισιόδοξες σκέψεις και δημιουργεί κίνητρα για δράση και ζωή. Εκτός από τους ψυχολογικούς παράγοντες, υπάρχουν βέβαια και παράπλευρες θετικές εξελίξεις. Οι ηλικιωμένοι μπορούν να μοιράζονται τα έξοδα τους, τις καθημερινές τους υποχρεώσεις και τις εργασίες του σπιτιού το οποίο μπορεί να αναδιομορφωθεί έτσι ώστε ο κάθε συγκάτοικος να έχει το δικό του δωμάτιο και μπάνιο, ενώ μπορεί να υπάρχουν κοινές υπηρεσίες και κάποιες εξειδικευμένες, όπως βοήθεια εκπαιδευμένων νοσηλευτών, επισκέψεις γεροντολόγων και γηριάτρων.
Η τρίτη ηλικία με την τρυφερότητα και γλυκύτητα που τη χαρακτηρίζει, μπορεί και πρέπει να αισθάνεται δυνατή ότι θα ζήσει με ελπίδα τα χρόνια που της απομένουν. Η αίσθηση της μοναξιάς και εγκατάλειψης συνθλίβει και την πιο δυνατή ψυχή. Η αισιοδοξία και το χαμόγελο στη ζωή είναι η κινητήριος δύναμη για κάθε ηλικιωμένο άνθρωπο. Σε μια κοινωνία που προωθεί τον εγωισμό και την ατομικότητα, η ιδέα της συντροφικότητας και της συγκατοίκησης μεταξύ των ηλικιωμένων φαίνεται σαν μια ηλιαχτίδα φωτός που έρχεται να ανατρέψει τη θλιβερή εικόνα που έχουμε για τα γηρατειά!