Κατοικίδια ζώα και εγκατάλειψη

 

Η συμβίωση με ένα κατοικίδιο ζώο αποτελεί κάτι πολύ παραπάνω από μια απλή συνύπαρξη στον ίδιο χώρο. Δημιουργούνται ισχυροί δεσμοί στοργής, φροντίδας και αλληλεξάρτησης, μια σχέση οικογενειακή, που με τη σειρά της απαιτεί θυσίες προς τους τετράποδους φίλους μας. 

Μπορεί τα χάδια, τα παιχνίδια και οι αγκαλιές να αποτελούν μια ευχάριστη νότα που μας απομακρύνει από τις καθημερινές σκοτούρες, ωστόσο τα χαριτωμένα αυτά πλασματάκια χρειάζονται ακόμα περισσότερο την προστασία μας. Νιώθουν ανυπεράσπιστα αν τα αφήσουμε μόνα τους, καθώς η ζωή σε ένα περιβάλλον ζεστασιάς και θαλπωρής είναι το μόνο που έχουν γνωρίσει στη ζωή τους. Γεννάται λοιπόν το ερώτημα γιατί κάποιοι συνάνθρωποί μας να δείχνουν ξαφνικά το πιο σκληρό τους πρόσωπο εγκαταλείποντας μια αθώα ψυχή στους δρόμους; 

Δυστυχώς, αποκτούμε συχνά ζώα ως ένα συνηθισμένο δώρο, συνήθως για επιβράβευση ή παρηγοριά, με άγνοια των υποχρεώσεων που συνεπάγεται η συμβίωση μαζί τους. Πολλοί άνθρωποι θεωρούν ότι ένα ζωάκι θα είναι η ευκαιρία τους να περνούν εκείνοι όμορφα κι ευχάριστα την ώρα τους, παραβλέποντας τις ανάγκες και τις υποχρεώσεις που επισύρει η φροντίδα ενός τετράποδου φίλου. Τα ζώα μοιάζουν με τα παιδιά που έχουν ανάγκη εκτός από την αγάπη, το τρυφερό άγγιγμα, την συμπαράσταση, την κατανόηση και την αμέριστη στήριξή μας. 

Στις μέρες μας παρατηρείται το φαινόμενο να εγκαταλείπονται πολλά ζωάκια ως προβληματικά όταν οι πρώτες ημέρες του ενθουσιασμού και του «έρωτα» μαζί τους, δώσουν τη θέση τους στη σκληρή καθημερινότητα. Οι ασθένειες, τα θέματα υγείας, η φασαρία, η ανάγκη για εκτόνωση και παιχνίδια, η καθημερινή καθαριότητα, το κόστος φροντίδας, αποτελούν κομμάτι ενός φυσιολογικού ρυθμού ζωής για ένα τετράποδο που για πολλούς ανάγεται σε μεγάλη δυσαρέσκεια και ανυπέρβλητη δυσκολία διαχείρισης. Δεν αντιλαμβάνονται ότι ένα κατοικίδιο χρειάζεται υπομονή και φροντίδα, όπως ακριβώς συμβαίνει με ένα μωρό. 

Η εγκατάλειψη εκτός από τους κινδύνους που εγκυμονεί για την υγεία και επιβίωση του, αφήνει βαθιά χαραγμένα τραύματα στην ψυχή που είναι δύσκολο αν όχι αδύνατον να επουλωθούν. Δεδομένης και της απουσίας σχετικής πρόβλεψης από την πολιτεία, τα κατοικίδια εγκαταλείπονται στους δρόμους ή στην ύπαιθρο, με κίνδυνο να χάσουν τη ζωή τους από ασιτία ή τραυματισμούς και με ανοιχτό πάντα το ενδεχόμενο να κολλήσουν κάποια μεταδοτική ασθένεια. Μάλιστα, η τακτική της εγκατάλειψης από τους ιδιοκτήτες αυξάνεται τους καλοκαιρινούς μήνες, οπότε και προκύπτει το δίλημμα τι θα απογίνει ο σκύλος ή η γάτα μας στις διακοπές. 

Συχνά οι πολίτες ζητούν από τον δήμο να μαζέψει κάποιο ζώο που εντοπίζεται να κυκλοφορεί σαν χαμένο στον δρόμο ενώ φοράει περιλαίμιο και δείχνει ότι ζούσε έως πρόσφατα κάτω από ανθρώπινη φροντίδα. Άλλοι επιλέγουν να παρατήσουν το ζωάκι τους έξω από ένα κέντρο φιλοξενίας ή έναν φιλοζωικό οργανισμό, νιώθοντας ότι έτσι κάνουν μια καλή πράξη, καθώς κάποιος άλλος θα νοιαστεί περισσότερο για τη ζωή του. Στην πραγματικότητα όμως πάλι εγκαταλείπουν ένα κατοικίδιο και αυτό είναι μια απάνθρωπη πράξη. Δεν φταίνε σε τίποτα τα άμοιρα ζώα αν αρρωστήσουν ή γεράσουν για να αξίζουν μια τόσο άδικη μεταχείριση. 

Σημαντικό είναι να να αναγνωρίσουμε όλοι μας ότι η απόκτηση κατοικίδιου έχει ευθύνες και υποχρεώσεις. Και ακόμα περισσότερο είναι ανάγκη να χτίσουμε εγκάρδια μια σχέση ουσιαστική που θα βασίζεται στην αγάπη και την προσφορά! Οι μικροί μας φίλοι χρειάζονται κάποιον που θα σταθεί στο πλάι τους ολόψυχα σε όλη τους την ζωή, και δεν θα τους γυρίσει την πλάτη εγκαταλείποντάς τα στον δρόμο.