Αυγ
Καλοκαίρι και παιχνίδια στην ακροθαλασσιά, ματάκια που λαμπυρίζουν όλο χαρά καθώς αναποδογυρίζουν για πολλοστή φορά το κουβαδάκι με τη βρεγμένη άμμο στο αυτοσχέδιο κάστρο σας, εκείνο που μάταια προσπαθεί να αντισταθεί στο κύμα που ολοένα και περισσότερο το πλησιάζει. Και σεις, με ένα μόνιμο χαμόγελο χαραγμένο στο πρόσωπο φτυαρίζετε με μανία την τάφρο που θα το προστατεύσει, τινάζετε κάθε λίγο την άμμο από το παιδικό κεφαλάκι και ανακαλύπτετε για άλλη μια φορά το κρυμμένο παιδί μέσα σας. Αυτό που κάποτε έχτιζε τα δικά του κάστρα με μόνο οδηγό τη φαντασία.Μπορεί το άλλοτε ταπεινό κουβαδάκι σας να έχει σήμερα αντικατασταθεί από διαφόρων σχημάτων και μεγεθών φορτηγά και εκσκαφείς για τα παιχνίδια της άμμου. Μπορεί το μικρό σας φτυαράκι να έχει μετατραπεί σε ένα πολύχρωμο «γιγαντιαίων» διαστάσεων εξοπλισμό για τους μικρούς αυτοδίδακτους αρχιτέκτονες σας. Μπορεί το ξυλαράκι που υψώνατε για σημαία, να έχει αποκτήσει σχήμα, χρώμα και υφές που ούτε στα πιο τρελά σας όνειρα δεν είχατε φανταστεί τότε. Μπορεί οι μικροί σας θησαυροί να εντοπίζουν καλύτερα την ιδανική παραλία που η άμμος έχει τη σωστή υγρασία και σύσταση για τα παιχνίδια τους και το κύμα δεν απειλεί να εξαφανίσει τις δημιουργίες τους.
Όλα μπορεί να έχουν αλλάξει. Μόνο ένα πράγμα όμως, εξακολουθεί να παραμένει ίδιο. Η χαρά της δημιουργίας. Αυτή που νιώθετε ακόμη και σήμερα καθώς παρατηρείτε το λίγο άμορφο τελικά κάστρο σας να ισορροπεί με δυσκολία στην άμμο. Αυτό που είναι ικανό να προκαλεί ακόμη τις κραυγούλες χαράς των μικρών σας μηχανικών καθώς προσπαθούν να σκαλίσουν άλλη μία πόρτα, να καρφώσουν άλλη μία σημαία, να προσθέσουν ακόμη μία «πτέρυγα». Και ας είναι αστείο, μισογκρεμισμένο, αυτοσχέδιο. Είναι το δικό σας και είναι «τέλειο» γιατί σε κάθε πολεμίστρα του φέρει τη σφραγίδα του αγαπημένου παιδικού χεριού. Είναι άψογο γιατί κατάφερε να σας δώσει πίσω λίγες στιγμές ξεγνοιασιάς και μια μαγική δόση παιδικότητας, καθώς πεσμένοι στα γόνατα σκαλίζατε και προσπαθούσατε μάταια να απομακρύνετε το «απρόσεκτο» κουβαδάκι να μην αδειάσει νωπή άμμο ανακατεμένη με νερό. Είναι μοναδικό γιατί κατάφερε να μη σας νοιάζει που για ώρες λερωνόσασταν με λάσπες και γελούσατε με την καρδιά σας.
Γινόμαστε και πάλι παιδιά, βασιλιάδες σε ένα κάστρο που την άλλη μέρα δεν θα υπάρχει. Ήταν όμως το πιο τέλειο κάστρο του κόσμου όλου…
