Τα χάρτινα τραπεζομάντηλα των διακοπών μας

Ελληνικό καλοκαιράκι, τραπεζάκια στην ακροθαλασσιά και το κύμα να σκάει απαλά στην άμμο. Και συ, σκυμμένος στο χάρτινο, όχι και τόσο οικολογικό τραπεζομάντηλο, αποτυπώνεις στο μυαλό σου το σχήμα του νησιού που βρίσκεσαι, αναζητάς την παραλία που θα κάνεις το μπάνιο σου, χαράζεις διαδρομές προς τα γραφικά χωριά που θα επισκεφτείς, κλειδώνεις το βλέμμα σου στην απεικόνιση του αγνώστου χαρτογράφου που έβαλε στόχο να παίξει με τη φαντασία σου, να σε προσκαλέσει να γνωρίσεις και να αγαπήσεις το νησί, να γεμίσεις με εμπειρίες τις διακοπές σου. 

Τα πιάτα κρύβουν προς στιγμή τον βουβό σου χάρτη, όμως το μυαλό σου ήδη καλπάζει και κάνει σχέδια για ένα ανέμελο και ξέγνοιαστο αύριο. Συνοδοιπόρος σου το χάρτινο τραπεζομάντηλο που τώρα έχει ξεφτίσει στην άκρη καθώς τα δάκτυλά σου το αποχωρίζουν από το πλαστικό της κάτω όψης του. Μια ευφορία σε καταλαμβάνει και «ξεφλουδίζεις» με μανία ολοένα και περισσότερο. Η συζήτηση ανάβει, τα μάτια λάμπουν από προσμονή, τα ποτήρια του ούζου τσουγκρίζουν σε μια πρόποση για την επόμενη χαρούμενη μέρα, για μια αμμουδιά που περιμένει να την πατήσεις, για ένα βράχο που προσδοκά να τον κατακτήσεις, για τα καθάρια νερά της θάλασσας που η ευλογημένη από το Θεό χώρα σου προσφέρει απλόχερα σε κάθε γωνιά της.

Ένα αεράκι σηκώνεται και το χάρτινο τραπεζομάντηλο ανεμίζει τις ξεφτισμένες άκρες που απέκτησε, θυσία στα όνειρα σου. Σαν το πανί του καϊκιού που λικνίζεται στην άκρη του γιαλού και περιμένει να σε ταξιδέψει σε άλλη στεριά, σε άλλο νησί, σε άλλη παραλία. Σαν αυτή που έχεις κυκλώσει με το μολύβι πάνω του. Σαν το καλοκαίρι μας που πάντα θα μυρίζει Ελλάδα.