Στη σκιά της κληματαριάς

Στη σκιά της κληματαριάς απολαμβάνουμε το πρωινό μας με το βλέμμα στην απεραντοσύνη της θάλασσας, κάνουμε τους πιο γλυκούς μεσημεριανούς ύπνους, χορεύουμε και ρομαντζάρουμε παρέα με το αυγουστιάτικο φεγγάρι που παίζει κρυφτό με τα φύλλα της.

Σήμα κατατεθέν του τόπου μας, σφραγίζει με την καταπράσινη σκιά της την γραφική εικόνα της αυλής, του καφενέ, της ταβερνούλας. Δεμένη με το απέραντο λευκό των νησιών μας, δίνει τον δικό της τόνο στο ανάγλυφο της ελληνικής υπαίθρου και σε προσκαλεί να ξεκουραστείς στην δροσερή αγκαλιά της. Τη συναντούμε ακόμη και στη πόλη, γιατί η «κρεβατίνα» όπως ονομάζεται, σε «ταξιδεύει» στο γαλήνιο πράσινο της φύσης και τα δώρα της, τα τσαμπιά με τις κεχριμπαρένιες ρόγες που ξεπροβάλλουν μέσα από τα πυκνά φύλλα της. Αποτελεί ένα τύπο διαμόρφωσης αμπελιού με κορμό που φτάνει περίπου τα δύο μέτρα και διακλαδίζεται σε εκείνο το ύψος, που θα συμβάλλει στην καλύτερη ποιότητα σταφυλιού. Το κλάδεμά της θέλει τέχνη, και το μυστικό της για να ευδοκιμήσει είναι ο ξηρός καιρός χωρίς βροχές και υγρασία. Στα χωριά, από παλιά οι νοικοκυραίοι φύτευαν κληματαριές στις εισόδους των σπιτιών και τις αυλές τους, για να εξασφαλίζουν ένα φυσικό κλιματισμό με την σκιά τους, ενώ τους χειμωνιάτικους μήνες, που τα φύλλα τους έπεφταν, άφηναν χώρο  στις ακτίνες του ήλιου να τρυπώνουν στα σπίτια και να τα ζεσταίνουν.

Όαση δροσιάς η αγαπημένη «κρεβατίνα» παραμένει μια εικόνα άρρηκτα δεμένη με το ελληνικό καλοκαίρι, τα νησιά μας, και τα γραφικά χωριά του τόπου μας που σκορπίζουν τη σαγήνη τους στον επισκέπτη και γράφουν ανεξίτηλα στην ψυχή του το στίχο του Νίκου Γκάτσου:
Στην τέντα της κληματαριάς το καλοκαίρι ανασαίνει….