Η Παναγία του Δεκαπενταύγουστου

Είναι ντυμένη στα ολόλευκα, έχει υψωθεί στο αιώνιο Φως. Ενυπάρχει στη φλόγα των κεριών που ανάβουμε, είτε πιστεύουμε είτε δυσπιστούμε. Βρίσκεται στον πιο κρυφό και πνιγμένο λυγμό μας, στο αόρατο και ορατό μας δάκρυ, στην απελπισία και στην ελπίδα μας.Είναι η ίδια η Ελπίδα. Η μεσίτρια ουρανού και γης. Θεού και ανθρώπων. Είναι Εκείνη που νιώθεις σαν ανεπαίσθητο χάδι όταν μόνος (και μοναχικός) αναζητάς μια διέξοδο, μια έξοδο κινδύνου. Μπορεί, κιόλας, να έχει πάρει τη μορφή της μαυροντυμένης γυναίκας, της σιωπηλής, που κάθεται σκυμμένη και προσεύχεται ευλαβικά, μέσα σ’ ένα απόμερο εκκλησάκι. Μπορεί να παίρνει τη μορφή ενός αθώου παιδιού που σου χαμογελάει χαριτωμένα στο δρόμο, δίχως λόγο, μόνο και μόνο για να σου δημιουργήσει ένα πλατύ χαμόγελο στο κατηφές πρόσωπό σου. Μπορεί να είναι ένα όμορφο λουλούδι που σε μαγεύει έτσι όπως στέκεται, σε όλους τους καιρούς και τους ανέμους. Μπορεί να βρίσκεται στην καρδούλα ενός νεογέννητου μωρού, στο κλάμα του, γιατί είναι η ίδια η Ζωή.

Η Παναγιά του Δεκαπενταύγουστου (το μικρό Πάσχα της Ορθοδοξίας) βρίσκεται σε κείνον τον υπέροχο, ξύλινο, ζωγραφισμένο και ανθοστόλιστο Επιτάφιο που είχαμε προσκυνήσει επτά χρόνια πριν, στην Αστυπάλαια, στην εκκλησία κοντά στο κάστρο. Βρίσκεται σε όλα τα θαυμάσια, ελληνικά πανηγύρια της ηπειρωτικής και νησιωτικής χώρας. Βρίσκεται στη βαθιά, γαλάζια θάλασσα και στον ψηλότερο, απόκρημνο βράχο. Βρίσκεται στα θαυμάσια ονόματα (Θεοτοκονύμια, γύρω στα πεντακόσια) που την επικαλούνται οι πιστοί. Η Γλυκοφιλούσα, η Γοργοεπήκοος, η Ελεούσα, η Βρεφοκρατούσα, η Τριχερούσα, η Θρηνούσα και άπειρα άλλα που αποδίδουν την ευλαβική αγάπη και το σεβασμό των ορθόδοξων χριστιανών. Η Παναγιά του Δεκαπενταύγουστου θα’ ναι πάντα κοντά σου. Αρκεί να της ανοίξεις την καρδιά σου…

Credits to: https://www.postmodern.gr/i-panagia-tou-dekapentavgoustou/

Photo credits to: http://www.mariabotea.com/dreamy-anafi.html
Μοναστήρι Παναγίας Καλαμιώτισσας, Ανάφη