Φεβ
Λέγεται ότι η καλοσύνη αφοπλίζει περισσότερο από καθετί άλλο τους ανθρώπους.
Και πραγματικά, η καλοσύνη είναι μια προσωπική αξία, μια προσωπική ταυτότητα. Υπάρχουν άνθρωποι που επενδύουν χρόνο και ψυχική ενέργεια σε πράξεις προσφοράς γιατί έτσι νιώθουν πιστοί με τις προσταγές της καρδιάς τους. Δεν υπάρχει όμως μεγαλύτερη πηγή πόνου από το να προσπαθεί κάποιος να ευχαριστήσει όλο τον κόσμο. Γιατί η αγνωμοσύνη είναι πολλές φορές η απάντηση στην καλοσύνη που για ορισμένους είναι συνώνυμη με την αφέλεια. Και είναι αλήθεια ότι η καλοσύνη οδηγεί σε υπερβολική ελαστικότητα και έλλειψη οριοθέτησης των σχέσεων. Η συνεχής προσφορά δεν ενισχύει την αυτοεκτίμηση γιατί οι ψευδαισθήσεις οδηγούν σε καταστάσεις που βλάπτουν την προσωπική ισορροπία. Πολλοί μάλιστα υποστηρίζουν ότι η καλοσύνη είναι μειονέκτημα για την κοινωνική επιτυχία καθώς τα άτομα που ενεργούν με ειλικρίνεια και ανιδιοτέλεια συχνά εξαπατούνται από την ανταγωνιστικότητα που χαρακτηρίζει τον σύγχρονο κόσμο.
Από την άλλη η ευγένεια είναι θέμα ανατροφής. Το ευχαριστώ, το παρακαλώ, το συγνώμη, ο σεβασμός προς τους ηλικιωμένους αλλά και τους συνανθρώπους σου. Μια ευγενική καρδιά δρα με καλοσύνη αλλά μαθαίνει και να οριοθετεί. Καθορίζει σαφείς προσδοκίες και δεν ανατροφοδοτείται όταν δεν βρίσκει ανταπόκριση.
Το σίγουρο είναι ότι και η καλοσύνη και η ευγένεια έχουν ένα κυρίαρχο χαρακτηριστικό. Τον σεβασμό. Όποιος σέβεται τον εαυτό του και τις αρχές του σέβεται και το διπλανό του ακόμη και αν η κοσμοθεωρία της ζωής τους είναι διαφορετική. Είναι επιλογή να είμαστε ευγενικοί και να αποφεύγουμε τις συγκρούσεις κάθε μέρα όσο δύσκολο και να είναι. Γιατί η ζωή είναι το μονοπάτι που εμείς χαράζουμε με τη συμπεριφορά μας και τους τρόπους μας. Μια συμπεριφορά που αυτόματα γίνεται παράδειγμα και θετική παρακαταθήκη για την κοινωνία και τις επόμενες γενιές.
17 Φεβρουαρίου: Ημέρα καλοσύνης
Photo credit to: Valerie Derome-Masse
