Η ψάθινη καρέκλα

Τη συναντούμε σε κάθε νησιωτική γωνιά, στα καφενεδάκια και τις ταβερνούλες δίπλα στο κύμα ακόμη και στις πλατείες των ορεινών χωριών που θα σταθούμε για να ξαποστάσουμε. Στέκει εκεί, πολλές φορές φθαρμένη μα πάντα εκεί, αναπόσπαστο κομμάτι του καλοκαιριού μας, άβολη στην πλάτη να στέλνει διαμαρτυρίες τσιμπημάτων όταν καθόμαστε πάνω της με το μαγιό αλλά για εμάς πάντα αγαπημένη και καταχωρημένη ανεξίτηλα με τις πιο όμορφες αναμνήσεις των διακοπών και των απολαυστικών στιγμών μας. Η ψάθινη καρέκλα! 

Η πορεία της στο χρόνο μεγάλη, η εικόνα της ταιριαστή με τα γραφικά νησιώτικα σοκάκια, το μπλε της θάλασσας και το λευκό των αυλών. Ο τεχνίτης της, ο καρεκλάς, περιζήτητος για την μαεστρία του, και τη χαρακτηριστική του φωνή καθώς τριγύριζε τα δρομάκια.  Το κάθισμά της οικολογικό από τα παλιά, η πλάτη της στητή, όπως της γεροντότερης του σπιτιού που κάθιζαν πρώτη για να δουν αν «κρατάει» γερά, το χρώμα της λευκό, μπλε του Αιγαίου ή απλό καφέ για να δένει με τον τόπο. Πάνω της φιλοξενεί μυριάδες συναισθήματα. Τα γλέντια μας, τις χαρές μας και τα φαγοπότια μας. Τα κουτσομπολιά μας και τα καφεδάκια μας, την απόλαυση μιας δροσερής σπιτικής λεμονάδας ή μιας βανίλιας υποβρύχιο σε παγωμένο νερό τις ώρες που σκάει ο τζίτζικας. Παρτίδες τάβλι και πρέφας που καταλήγουν σε παρεξηγήσεις αλλά μονομιάς ξεχνιούνται στο τσούγκρισμα των ποτηριών του τσίπουρου όταν οι φωνές μας σμίγουν «Στην υγειά μας!». Στην αγκαλιά της ξαποσταίνει η αδέσποτη γατούλα που μοιράστηκε τη νοστιμιά του φαγητού μας και βυθίστηκε στον πιο γλυκό μεσημεριανό υπνάκο, το καπέλο μας, το καλαθάκι με το χωριάτικο ψωμί γιατί το τραπέζι μας δεν έχει άλλο χώρο από τις λιχουδιές που παραγγείλαμε. 

Τι δεν έχει δει και τι δεν έχει ακούσει αυτή η καρέκλα. Όσο και να προσπάθησε να την εκθρονίσει η σύγχρονη πλαστική, αυτή εκεί! Στέκει αγέρωχα στα μπαλκόνια και τις αυλές, δίπλα στους βασιλικούς, τα γεράνια και τους κατιφέδες, παντοτινή συντροφιά στα γέρικα κόκκαλα που κρατούν γερά την ιστορία αυτού του τόπου. Μα και γλυκιά αναπόληση των παιδικών χρόνων των νεότερων που σε μια ψάθινη καρέκλα άκουσαν το πρώτο τους παραμύθι, γεύτηκαν το κρυστάλλινο νερό του πηγαδιού, εξομολογήθηκαν τον πρώτο τους έρωτα. Είναι η αγαπημένη ψάθινη καρέκλα του τόπου μας. Και ας τσιμπάει ..