Γράμμα από το περιβάλλον

Γεια σου!

Ίσως να σε ξαφνιάζει το γράμμα μου, όμως έπρεπε με έναν τρόπο να σου πω μερικά πράγματα πολύ σημαντικά. Έχω προσπαθήσει με διάφορους τρόπους να σου μιλήσω αλλά βλέπω πως συνεχώς με αγνοείς… Θυμάσαι πριν από μερικούς μήνες που βρέθηκαν περισσότεροι από 40 τόνοι νεκρών ψαριών σε μολυσμένη λίμνη του Λιβάνου; Ή την τεράστια πυρκαγιά στον Αμαζόνιο, τον πνεύμονα της γης πριν από έναν περίπου χρόνο; Και αν αυτά σου φαίνονται πολύ μακρινά, ας σου υπενθυμίσω τις ανυπολόγιστες ζημιές μας από τη φωτιά στο Μάτι, την πρόσφατη φωτιά στα Γεράνεια όρη, τις φονικές πλημμύρες στην Εύβοια ή λίγα χρόνια πριν στη Μάνδρα; 

Έχεις αντιληφθεί την κλιματική αλλαγή στη χώρα μας; Σαν να ξεφτίζουν πια η άνοιξη και το φθινόπωρο και στη θέση τους μπαίνει ένας διαφορετικός χειμώνας με πολλές ζεστές χειμωνιάτικες μέρες και μια «έκρηξη» χιονιά στο τέλος του, ένα αλλιώτικο καλοκαίρι που βρέχει καταρρακτωδώς όλο τον Ιούνιο. Η αμυγδαλιά δεν ξέρει πότε να ανθίσει και το μυρμήγκι δεν ξέρει πια πότε να βγει για ανεύρεση τροφής. Αυτά είναι ένα πολύ μικρό δείγμα όσων θέλω να σου πω αλλά επιδεικτικά αδιαφορείς να με ακούσεις. 

Προσφέρω απλόχερα ότι πιο πολύτιμο έχω. Καταπράσινα λιβάδια, υπέροχες βουνοκορφές, πεντακάθαρες θάλασσες, πλούσιο χώμα για να σου δώσει καρπούς, οξυγόνο… το πολύτιμο οξυγόνο, το κρυστάλλινο νερό που αναβλύζει από τις πηγές μου…Αν δεν υπήρχαν όλα αυτά δεν θα υπήρχες και εσύ. Κι όμως! Δεν το εκτίμησες. Κάθε μέρα όλο και πιο πολύ με χτυπάς και με πληγώνεις. Η δεδομένη για εσένα παρουσία μου σε έχει μετατρέψει σε ένα αχόρταγο τέρας που επεμβαίνει στην αρμονία μου και με κατασπαράζει χωρίς να αναλογίζεται την ανεπανόρθωτη ζημιά που μου προκαλεί. 

Μην θαρρείς πως οι σεισμοί και οι πλημμύρες είναι η εκδίκησή μου για την άκαρδη συμπεριφορά σου. Είναι το αποτέλεσμα των δικών σου πράξεων. Όσο και αν παλεύω να επιβιώσω βρίσκεις ολοένα και νέους τρόπους να με εκμεταλλευτείς πανέξυπνε άνθρωπε. Πανέξυπνε; Καθώς το καλοσκέφτομαι δεν είσαι και τόσο… Μπορεί να σκαρφίζεσαι δεκάδες τρόπους να εξελίσσεσαι όμως το κάνεις με λάθος τρόπο. Και δεν λυπάμαι μόνο για τα δέντρα, τα ζωντανά πλάσματα που οδηγείς στην εξαφάνιση, τις θάλασσες και τον υπέροχο ουρανό που μολύνεις. Λυπάμαι και για σένα. Που σε οδήγησες όλο και πιο κοντά στην καταστροφή και ακόμη επιμένεις να εθελοτυφλείς.

Άνοιξε τα μάτια σου και δες καθαρά τις πράξεις σου. Κι αν δε το κάνεις για σένα, κάντο για το παιδί σου. Διασφάλισε του ένα υγιές μέλλον, δίδαξε του να αγαπά τη φύση και να προασπίζεται την ισορροπία και την αρμονία της. Αυτά ήθελα να σου πω… είναι ίσως η ύστατη προσπάθειά μου να με ακούσεις… Ελπίζω να πετάξεις επιτέλους για λίγο τη ματαιοδοξία σου και να αρχίζεις να με φροντίζεις λίγο παραπάνω…Ααα! Και δεν θέλω να ξανακούσω από το στόμα σου «Και τι έγινε να πετάξω ένα σκουπιδάκι; Από εμένα θα σωθεί το περιβάλλον;» Ναι, από εσένα θα σωθώ γιατί εμείς οι δύο είμαστε ένα…..

Με αγάπη
Το περιβάλλον 

5 Ιουνίου: Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος