Ιούλ
Αν είχε γεύση το καλοκαίρι τι θα ήταν άραγε; Διαφορετική για τον καθένα μας σίγουρα. Για κάποιους θα είχε γεύση από κατακόκκινο, γλυκό καρπούζι ανάκατο με την αλμύρα της φέτας, ίδιας με αυτή της θάλασσας καθώς το αεράκι σηκώνει ένα μικρό παφλασμό στα βραχάκια της παραλίας. Για άλλους, ίσως γεύση από παγωμένο πεπόνι και ροδάκινο στην αυλή της γιαγιάς, δίπλα σε ευωδιαστούς βασιλικούς και κατηφέδες. Μπορεί όμως και γεύση από υποβρύχιο βανίλια βυθισμένο σε παγωμένο νερό στο καφενείο του χωριού. Για τους πιο μερακλήδες θα είχε σίγουρα γεύση από ελληνικό καφέ κάτω από τον πλάτανο της πλατείας, για άλλους πάλι γεύση από ουζάκι και θαλασσινούς μεζέδες δίπλα στην ακροθαλασσιά. Για τους αθλητικούς και περιπετειώδεις θα είχε γεύση από φρέσκο αχινό που μόλις ψάρεψαν από τα καθάρια νερά του μικρού ορμίσκου, ή ακόμη και γεύση από αλμυρίκια που έκοψαν σε κείνα τα απόκρημνα και θαλασσοδαρμένα βράχια. Για τους καλοφαγάδες θα είχε γεύση από λαδερά φτιαγμένα με μεράκι στο φούρνο του χωριού, για άλλους γεύση από παγωτό καϊμάκι με μπόλικο βύσσινο να βάφει κόκκινο σαν άλικο αίμα την κατάλευκη λιχουδιά. Για τους ευσεβείς θα είχε γεύση από το ταπεινό αντίδωρο στην μικρή εκκλησιά στην άκρη του βράχου που ατενίζει το πέλαγος, για άλλους θα είχε γεύση από γλυκό του κουταλιού που έφτιαξαν οι γυναίκες του νησιού για να καλωσορίζουν κάθε καλοκαίρι τους συγγενείς και φίλους από την ξενιτιά.
Όποια και αν είναι η δική σου γεύση, ένα είναι το βέβαιο. Πως το ελληνικό καλοκαίρι αφήνει μια ιδιαίτερη γεύση ξεγνοιασιάς, μακριά από υποχρεώσεις και άγχη της καθημερινότητας. Γεύση από Αιγαίο και ασβεστοβαμμένα σπιτάκια να καθρεφτίζονται στα γαλανά νερά. Γεύση από καθάρια θάλασσα και φως, αυτό το ζεστό φως που συντροφεύει όλα τα καλοκαίρια μας. Γεύση ταυτισμένη με το μοναδικό μπλε του δικού μας τόπου.
Credits to: Rica Christidi
