Μάι
«Πέρα στο γρασίδι, έξω από το τελευταίο χαμόσπιτο του συνοικισμού, βοσκούσανε δυό ζωντανά αμέριμνα κ’ ευτυχισμένα. Ήταν μια γαϊδούρα με το μικρό της, που βύζαινε στους μαστούς της μάνας του και πότε την παράταγε και πότε πήδαγε χαρούμενο κοντά της. Συλλογιζόμουν: Να τί ωραία που μπορεί ακόμα να είναι η ζωή, έξω από τους ανθρώπους, που έτσι άδικα τη χαλάσαμε! Να που κανείς μπορεί ακόμα να βρει τη χαρά!
Μα εκεί που καθόμουν και κοίταζα το γαϊδουράκι που τόσο χαριτωμένα σκιρτούσε έλεγα με το νου μου: Αχ, για πόσον καιρό το καημένο το γαϊδουράκι άφοβα θα κοιτούσε τον κόσμο και θα χαιρόταν το γρασίδι, πριν του φορτώσουνε ασήκωτα βάρη….»
Το όμορφο και τρυφερό κείμενο της Λιλίκας Νάκου, μας φέρνει στο νου δύο αντικρουόμενες εικόνες με πρωταγωνιστή το ίδιο #πλάσμα: αυτή της μητρικής αγάπης και την άλλη της απάνθρωπης #εκμετάλλευσης.
To τόσο παρεξηγημένο και υποτιμημένο #γαϊδουράκι (θυμηθείτε πόσες φορές αποκαλέσατε κάποιον «γαϊδούρι» και χαρακτηρίσατε μια άσχημη στάση ως «γαϊδουριά») έχει μια δοτική και προστατευτική μαμά.
Από τα χρόνια τα παλιά δούλεψε δίπλα στον άνθρωπο της υπαίθρου, #κουβάλησε, #υπόμεινε, στήριξε αδιαμαρτύρητα. Κουβάλησε πελώρια φορτία, γύρισε ολοτρόγυρα σε μαγγανοπήγαδα, #ανεβοκατέβηκε κακοτράχαλους δρόμους αφού λόγω της κατασκευής των οπλών του, μπορεί να περπατάει πολύ σταθερά σε εδάφη πετρώδη και μέρη απόκρημνα. Έγινε και μέσο μεταφοράς (κουβάλησε και τον Χριστό στα Ιεροσόλυμα) μα και ψυχαγωγίας.
Και κάπου εδώ ο Παντοδύναμος Άνθρωπος «το ‘χασε» κατά το κοινώς λεγόμενο: Εκμεταλλεύτηκε το #γαϊδούρι και ακόμη το εκμεταλλεύεται όσο δεν γίνεται για την μεταφορά αγαθών και ανθρώπων. Τα γαϊδουράκια-ταξί της Σαντορίνης μα και αλλού, τα γαϊδουράκια της Ύδρας που σηκώνουν ακόμη και σακιά με τσιμέντο και πλυντήρια (αφού δεν επιτρέπεται η χρήση αυτοκινήτων στο νησί) είναι θέματα που παρουσιάστηκαν εκτενώς από τα ΜΜΕ. Ένα άλλο «απάνθρωπο»φαινόμενο που παρατηρούμε στα νησιά και κυρίως στις Κυκλάδες είναι το #παστούρωμα, το δέσιμο των ποδιών του ζώου μεταξύ τους. Μια εγκληματική πρακτική, μια μορφή κακοποίησης με την οποία τα ζώα περνούν όλη τους τη ζωή έχοντας μεγάλες δυσκολίες. Σκοπός της είναι να κρατά το ζώο στο σημείο βοσκής. Ένα αδιάκοπο μαρτύριο για την ευκολία των ιδιοκτητών που δεν θέλουν να κάνουν περίφραξη ή να επιτηρούν τα ζώα ως οφείλουν.
Εικόνες που μας #λυπούν, μας #θυμώνουν, μας κάνουν να αγανακτούμε.
Ας μην τις ξεχνάμε την επόμενη φορά που θα θελήσουμε να χρησιμοποιήσουμε ένα δύστυχο ζωντανό για να ζήσουμε το φολκλόρ και να βγάλουμε μία selfie!
Η 8η Μαΐου είναι η Παγκόσμια Ημέρα Γαϊδουριών που ως σκοπό έχει την #προστασία τους.
Η δεύτερη Κυριακή του Μαΐου είναι η Ημέρα της Μητέρας.
Συνδυάζονται οι δύο ημέρες; Το κείμενο της Νάκου μας απαντά.
Επιμέλεια κειμένου: Elina Raymondou
Πηγές:
https://www.athensvoice.gr/greece/317127_ki-stin-alli-soy-zoi-eisai-gaidoyri
http://gaidourohora.gr/
https://neaselida.gr/ellada/zoi-martyrio-gia-ta-gaidoyrakia-toy-aigaioy/
Λιλίκα Νάκου, «Αγάπη» από την συλλογή διηγημάτων «Η κόλαση των παιδιών»
Ιωάννα Καρυστιανή, «Μικρά Αγγλία»
