Δεκ
Φουά γκρα. Ευφάνταστο ακριβό έδεσμα του γιορτινού τραπεζιού γνωστό για την απαράμιλλη γεύση του. Αλλά και απόλυτη άγνοια ή ακόμη και αδιαφορία για το γεγονός ότι στο πιάτο μας βρίσκεται το αποτέλεσμα του αβάσταχτου βασανισμού που έζησε ένα ζώο πριν οδηγηθεί στην σφαγή για το «πολύτιμο» λιπαρό συκώτι του. Γιατί αυτή είναι η σκληρή πραγματικότητα που πρέπει να αντικρύσεις κατάματα όταν παραγγέλνεις φουά γκρα. Η φρίκη, ο οδυνηρός εξαναγκασμός που λαμβάνει χώρα στα παρασκήνια της παραγωγής του. Η σκληρότητα να τρέφεις βίαια άμοιρες πάπιες και χήνες με στόμια βυθισμένα στα ράμφη τους για να δημιουργηθεί το αφύσικα πρησμένο συκώτι του. Ένα συκώτι που σε μόλις λίγες εβδομάδες φτάνει σε μέγεθος έως και 10 φορές μεγαλύτερο του κανονικού, κάνοντας τα πουλιά να μην μπορούν καν να σταθούν στα πόδια τους, πόσο μάλλον να περπατήσουν ή και να αναπνεύσουν ακόμη. Αλλά και πως θα μπορούσαν όταν το καθένα είναι φυλακισμένο σε κλουβιά ακινητοποίησης από τα οποία προβάλλει μόνο το κεφάλι τους; Και το εντυπωσιακό είναι πως αυτή η βαναυσότητα έχεις τις ρίζες της στους αρχαίους ακόμη χρόνους, όταν οι Αιγύπτιοι και στη συνέχεια οι Ρωμαίοι, διαπίστωναν πως το λίπος στο κρέας και στα όργανα της πάπιας και της χήνας, μετά το μεταναστευτικό του ταξίδι, δημιουργεί καλύτερη γεύση. Πρακτική που εξελίχθηκε με την πάροδο του χρόνου στην υπηρεσία της σύγχρονης βιομηχανίας παραγωγής εκλεκτών τροφών. Χιλιάδες πουλιά, αιχμαλωτισμένα σε μικροσκοπικά κλουβιά για εβδομάδες, ανήμπορα να αποφύγουν τα μηχανήματα υποχρεωτικής σίτισης με τεράστιες ποσότητες καλαμποκιού και λαδιού. Η υγεία του ζώου καταστρέφεται ανεπανόρθωτα, γιατί το μέγεθος του συκωτιού του καταλαμβάνει όλο το ζωτικό χώρο από τα υπόλοιπα όργανα και φυσικά λαμβάνεται η απόφαση να οδηγηθεί στο δραματικό τέλος του στα σφαγεία. Μια απάνθρωπη και σκληρή πραγματικότητα που αν γινόταν περισσότερο γνωστή θα άγγιζε ακόμη και τους πιο δύσπιστους ή φανατικούς οπαδούς του φουά γκρα. Φέτος λοιπόν ας κάνουμε υπόσχεση να απέχουμε δια παντός από το φουά γκρα, αν μας προσφερθεί στα γιορτινά τραπέζια μας. Ας δώσουμε μια στάλα ζωής στα όντα που καταδικάστηκαν να βρίσκονται στην διατροφική αλυσίδα του ανθρώπου. Καιρός είναι να αναλογιστούμε σοβαρά τις συνέπειες που έχουν οι πράξεις μας στα πλάσματα του πλανήτη μας!
