Δεκ
Λένε πως το έθιμο να στολίζουμε με εκατοντάδες λαμπάκια το χριστουγεννιάτικο δένδρο, τον κήπο και το σπιτικό μας, έχει τις ρίζες του στις παραδόσεις αιώνων, όταν οι πρώτοι Χριστιανοί άναβαν κεριά που συμβόλιζαν τον ερχομό του Χριστού, που ήταν το «φως του κόσμου». Η ιδέα του στολισμού του γιορτινού δένδρου με φωτάκια, προήλθε από τον Edward H. Johnson, φίλο και συνεταίρο του Έντισον, που το 1882 τοποθέτησε 80 κόκκινα, λευκά και μπλέ λάμπες γύρω από το χριστουγεννιάτικο του δένδρο.
Γιατί όμως, εξακολουθούμε να νιώθουμε την ανάγκη για ολοένα και περισσότερα λαμπάκια τώρα τις γιορτές; Έναν ολόκληρο χρόνο περιμένουμε να γεμίσουμε τον χώρο που ζούμε με εκατομμύρια λαμπάκια για να χαρούμε;
Η απάντηση κρύβεται σε μια ιατρική θεωρία και μία συμβολική. Το φως είναι απαραίτητο για τον οργανισμό μας γιατί εκλύει ντοπαμίνη στον εγκέφαλο μας, δηλαδή αισιοδοξία, χαρά και καλή διάθεση. Η λάμψη και ο χρωματισμός από τα φωτάκια έχουν τη δύναμη να υποβοηθούν την αίσθηση της ζεστασιάς και να κάνουν τα συναισθήματα μας πιο έντονα, καθώς το φως κάνει το νευρικό μας σύστημα να ανταποκρίνεται και να μας θέτει σε μεγαλύτερη εγρήγορση για αναζήτηση της ευτυχίας. Βάζοντας πολλά λαμπάκια, ουσιαστικά δίνουμε ένα κομμάτι φωτός στο σκοτεινό κομμάτι της ψυχής μας, το κομμάτι εκείνο που ξέρει όλα αυτά που «καταχωνιάζουμε» μέσα του. Σκέψεις, φόβους, ματαιώσεις, απώλειες, απουσίες, προδοσίες. Γιατί φως σημαίνει χαρά και σκοτάδι σημαίνει λύπη. Το φως συμβολίζει τη ζωή, την ευτυχία και κατά μία έννοια δεν παύει να αποτελεί και ένα σύμβολο αθανασίας.
Χριστούγεννα λοιπόν…Η λαμπρότερη εποχή του χρόνου. Όλα μοιάζουν παραμυθένια, φανταστικά, έως και ουτοπικά. Όμορφα κι υπέροχα συναισθήματα αναλαμβάνουν την πρώτη θέση προσπαθώντας να εκτοπίσουν συναισθήματα φόβου, άγχους και στενοχώριας. Και θέλουν πολύ φως. Φως στο έλατο. Φως στις καρδιές μας! Γιατί άραγε μόνο όμως τα Χριστούγεννα; Μα τα φωτάκια μάς κάνουν χαρούμενους; θα ρωτήσει κάποιος…Όχι, αλλά όλοι χρειαζόμαστε λίγο φως στις ζωές μας για να λειτουργήσουμε, για να αντέξουμε για να ονειρευτούμε!
