Το υπέροχο άνθος του αμπελιού

Να είναι σούρουπο καλοκαιρινό. Ο ήλιος να χαϊδεύει τα φύλλα των δέντρων πριν τα αποχαιρετήσει. Και εσύ όπως στέκεσαι δίπλα στο άγριο κλήμα που σκαρφαλώνει μόνο του στην άκρη του ερειπωμένου τοίχου να νιώθεις να σε «αιχμαλωτίζει» το πιο υπέροχο, το πιο φίνο, το πιο μεθυστικό άρωμα. Μια οσφρητική μαγεία που παντρεύει τη μυρωδιά του μαγιάτικου τριαντάφυλλου που μέσα στα βελούδινα πέταλα του βύθιζες το πρόσωπο σου όταν ήσουν παιδί μαζί με το άρωμα των λουλουδιών της νεραντζιάς τις καλοκαιρινές νύχτες και κάπου στο βάθος να αναδύονται οι ξυλώδεις νότες ενός καταπράσινου δάσους που σε προσκαλεί να το γνωρίσεις. Το αρωματικό ίχνος του ανθούς του αμπελιού.

Εφήμερο, φευγαλέο λουλούδι, που ξεπροβάλλει σεμνά σε ταξιανθίες για να σκορπίσει το άρωμα του μόνο για λίγες ημέρες και να αναγγείλει την έλευση του τρύγου σε 100 ημέρες. Τα άνθη αυτά θα γονιμοποιηθούν μεταξύ τους χωρίς τη βοήθεια των πολύτιμων επικονιαστών της φύσης και θα «δέσουν» σε καρπό, το σταφύλι. Οι λιλιπούτειες ρώγες θα συνεχίσουν να ρουφούν αχόρταγα τον ήλιο και θα εγκλωβίσουν στο σώμα τους γλυκύτητα και ασυναγώνιστα πολύπλοκα αρώματα που θα ξεχυθούν αργότερα στο χρόνο, σε εκείνο το δροσερό κρασί που θα τσουγκρίσεις με τους αγαπημένους σου προσφωνώντας «Στην υγειά μας»!

Αφιέρωμα σήμερα στο άγνωστο σε όλους άνθος του αμπελιού που μετουσιώνει τη θαυμαστή δημιουργία της φύσης σε ένα ταξίδι αισθήσεων. Στο απαλό εκλεπτυσμένο και συνάμα πολύπλοκο άρωμα του που σε πιάνει από τα χέρι και σου ζητά να περπατήσεις τον αμπελώνα, στο καλοκαιρινό ηλιοβασίλεμα, να χαϊδέψεις τα φύλλα του και τα μικροσκοπικά πέταλα του που σου ψιθυρίζουν αιθέριες υποσχέσεις μιας εξαιρετικής συγκομιδής.