Φεβ
Το άγχος της υγείας. Όχι το ευεργετικό. Αλλά εκείνο το σκοτεινό, το γεμάτο ανεξέλεγκτο φόβο και πανικό, που πυροδοτείται από το παραμικρό σύμπτωμα που ανάγεται στο μυαλό σε προειδοποίηση ενός επικείμενου θανάτου. Κατά φαντασίαν ασθενείς. Είναι γύρω μας και είναι πολλοί. Αγχωμένοι μέχρις εσχάτων με την κατάσταση της υγείας τους, κατατρεγμένοι από το φόβο της αρρώστιας και της ανημποριάς, παρά τα καλά αποτελέσματα των εξετάσεων τους. Νιώθουν διαρκώς άρρωστοι και έχουν πόνους σε όλο τους το σώμα τους. Μονοπωλούν το ενδιαφέρον των κοντινών τους ανθρώπων, ψάχνουν ατελείωτες ώρες στο διαδίκτυο τις απαντήσεις για τα συμπτώματα που νιώθουν, είναι υποχόνδριοι και γκρινιάρηδες, επισκέπτονται όλες τις ειδικότητες των γιατρών και δεν ηρεμούν παρά την διαβεβαίωση του ιατρικού κόσμου ότι δεν νοσούν. Γι’αυτά τα άτομα ένας απλός πονοκέφαλος, σηματοδοτεί όγκο στο εγκέφαλο και ένας πόνος στο στήθος, καρδιακή προσβολή. Και παρόλες τις φοβίες τους, αμφισβητούν συχνά την εγκυρότητα και τις συμβουλές των ειδικών καθώς και την αξιοπιστία των διαγνωστικών εξετάσεων. Εμμένουν στην πεποίθηση ότι η ασθένεια τους είναι υπαρκτή. Τρομάζουν όταν ακούν ή διαβάζουν για κάποιον που αρρώστησε και σπεύδουν να ταυτοποιήσουν το οποιοδήποτε σύμπτωμα που νιώθουν με αυτό που άκουσαν ή έτυχε στο διπλανό. Η διαταραχή που βιώνουν απασχολεί εξίσου συχνά τους άνδρες με τις γυναίκες, δημιουργεί εντάσεις στις διαπροσωπικές τους σχέσεις και επηρεάζει την καθημερινή τους απόδοση και απόλαυση της ζωής, γιατί απλούστατα «κανείς δεν τους καταλαβαίνει» αφού και ο ιατρικός κόσμος στέκεται ανήμπορος να διαγνώσει σωστά τα συμπτώματά τους. Από την κατά φαντασίαν νόσηση πάσχει ένα αρκετά υψηλό ποσοστό του πληθυσμού που φτάνει μέχρι και το 10%, με τα ψυχοσωματικά συμπτώματα να δημιουργούν ένα χρόνιο φαύλο κύκλο. Συχνά το φαινόμενο παρατηρείται σε οικογένειες που υπήρξαν υπερπροστατευτικές ή που αντίθετα ήταν απόμακρες, χωρίς αγάπη και αποδοχή. Αρκετές δε φορές παρατηρείται μετά από αιφνίδια γεγονότα που συμβαίνουν σε αγαπημένα πρόσωπα ή μετά από καταστάσεις έντονου στρες που μπορεί να πυροδοτήσουν το φόβο του θανάτου ή της χρόνιας νόσησης. Η αγωνία για την υγεία τους είναι ασίγαστη και άλλο τόσο φορτική η ένταση που προκαλούν στο οικογενειακό αλλά και εργασιακό τους περιβάλλον. Το αποτέλεσμα είναι να απομονώνονται ολοένα και περισσότερο, να γίνονται φορτικοί, να νιώθουν απογοήτευση και πίκρα που κανείς δεν υποστηρίζει στο δράμα που ζουν. Σε τελική εξέλιξη τα ωθεί σε ένα είδος αναπηρίας τόσο ψυχολογικής όσο και σωματικής που εμποδίζει τους ανθρώπους αυτούς να ζήσουν ανέμελα την καθημερινότητα τους. Η ίαση; Δύσκολη αλλά εφικτή αν το άτομο αποδεχτεί την ύπαρξη της κατα φαντασίας ασθένειας και αν δεχτεί να λάβει την ψυχολογική υποστήριξη που θα το βοηθήσει να διαχειρίζεται τα συμπτώματα με ψυχραιμία και αυτοπεποίθηση, σπάσει δηλαδή τον φαύλο κύκλο που του αποστραγγίζει την απόλαυση και τη χαρά της ζωής.
Σε επόμενο άρθρο θα συζητήσουμε για άλλη μία ενδιαφέρουσα ομάδα ανθρώπων της κοινωνίας μας: Τους κατά φαντασίαν ….υγιείς
