Ο αδελφός μου ο Μπρούνο

Η ιστορία μας ξεκινά σε μία τάξη, όπου οι μαθητές γράφουν εξετάσεις με τίτλος θέματος «Το πιο ιδιαίτερο άτομο για μένα». Ένα παιδί, ο Ουμπέρτο γράφει για τον αδελφό του τον Μπρούνο. «Το πιο ιδιαίτερο άτομο είναι ο αδελφός μου ο Μπρούνο. Θέλει έναν κόσμο καλό, όπως τον θέλω και εγώ, ακόμη και αν δεν μου το είπε ποτέ. Μου δείχνει πράγματα και δεν ξοδεύεται σε περιττά λόγια. Όταν τον υιοθέτησαν οι γονείς μου πριν τέσσερα χρόνια, ήταν ήδη μεγάλος και από την πρώτη στιγμή που κοιταχτήκαμε, ένιωσα σα να ήμασταν πάντα αδέλφια. Ο πατέρας μου λέει ότι η αγάπη, σε οποιαδήποτε μορφή, είναι ακριβώς αυτό: δύο ψυχές που αναγνωρίζουν η μία την άλλη, ανάμεσα σε δισεκατομμύρια άλλες. Δεν ξέρω τίποτε από την ιστορία του πριν έρθει σπίτι μας, αλλά θα ήθελα να μάθω αν τον αγαπούσαν όσο εμείς και γιατί κατέληξε μόνος. Ξέρω ότι αν κάποια μέρα μάθω, αυτό θα με κάνει να κλάψω γιατί θα καταλάβω όλες εκείνες τις στιγμές μελαγχολίας του που τον κάνουν να χάνεται στον κόσμο του. Αλλά ακόμη και αν δεν ξέρω την ιστορία του, νιώθω ότι ο κόσμος του μοιάζει τόσο με το δικό μου. Όποτε του προτείνω κάτι, είναι πάντα έτοιμος να με ακολουθήσει. Σα να μην είχε ποτέ καλύτερα πράγματα να κάνει από το να είναι μαζί μου διαρκώς. Ένα από τα μεγαλύτερα πάθη του είναι το φαγητό. Σε κάθε γεύμα τρώει μέχρι να σκάσει, δεν χορταίνει ποτέ. Όμως, παρά την λαιμαργία του, δεν είναι χοντρός και διατηρεί τη φόρμα του γιατί είναι σπορ τύπος. Τρέχει κάθε μέρα και κολυμπάει μόλις του δοθεί η ευκαιρία. Λίγοι στον κόσμο υπάρχουν σαν αυτόν. Α, ξέχασα να γράψω ότι δεν είναι άνθρωπος, είναι σκύλος, αλλά δεν έχει διαφορά για μένα. Είναι ο καλύτερος αδελφός που θα μπορούσα να έχω. Τα αδέλφια δεν επιλέγουν ο ένας τον άλλον, αλλά αν μπορούσα να επιλέξουν, ακόμη και σε χίλιες άλλες ζωές, εγώ τον Μπρούνο θα διάλεγα.» 

Ένα γράμμα-εξομολόγηση ψυχής που μπορεί να ταυτιστεί κάθε ζωόφιλος για την αγαπημένη μουσούδα που του έχει κλέψει την καρδιά, τη ματιά του τετράποδου πλάσματος που τον κοιτάζει γλυκά μέχρι τα βάθη της καρδιάς του, την ουρά που κουνιέται στο ρυθμό μιας άκρατης χαράς μπροστά στη θέα και μόνο του αγαπημένου δίποδου «αδελφού», την άδολη αγάπη που χαρίζεται καθημερινά χωρίς να περιμένει ανταλλάγματα. 

Credits to:@animal alternative therapy