Προδοσία

«Και εσύ τέκνον, Βρούτε;» αναφώνησε ο Ιούλιος Καίσαρας την ώρα της δολοφονίας του στις ειδούς του Μαρτίου. Μια πράξη και μια φράση που έμεινε στην παγκόσμια ιστορία για να χαρακτηρίζει την προδοσία.

Το πισώπλατο χτύπημα από ανθρώπους που παραμονεύουν στη γωνία «ντυμένοι»….οι δικοί μας άνθρωποι. Άνθρωποι που έχουν την εμπιστοσύνη μας και την αγάπη μας. Άνθρωποι που γνωρίζουν τις αδυναμίες και τις ευαισθησίες μας και μπορούν να επιφέρουν το μοιραίο καίριο χτύπημα. 

Σκοτεινή η ανθρώπινη φύση. Σε σπρώχνει δυνατά στον γκρεμό και σε αφήνει να γδαρθείς κατρακυλώντας. Και αυτό που πονάει περισσότερο δεν είναι η πτώση, είναι η συνειδητοποίηση ότι το χτύπημα έρχεται από έναν άνθρωπο με τον οποίο νόμιζες ότι είχες βαθιά και ουσιαστική ψυχική σύνδεση. Αυτή η τυφλή εμπιστοσύνη που δεν σου επιτρέπει να αξιολογήσεις και να αναγνωρίσεις τα σημάδια της επερχόμενης προδοσίας. 

Τι και αν ο Καβάφης προειδοποιεί στο ποίημα του «Μάρτιαι Ειδοί» την ψυχή να φοβάται τα μεγαλεία και να ακολουθεί τις φιλοδοξίες με δισταγμό και προφυλάξεις. Να είναι εξεταστική και προσεκτική. Να μην αγνοεί τις προειδοποιήσεις. Η ψυχή μας αναζητά απεγνωσμένα να ακουμπήσει στη δημιουργία ισχυρών δεσμών εμπιστοσύνης, αλληλοεκτίμησης και αγάπης. Και όταν αυτό καταρρέει στα μαθήματα ζωής που μας οδηγούν οι προδοσίες τότε είναι δύσκολο να μην κλειδώσεις την καρδιά σου, να μην απομακρυνθείς συναισθηματικά. 

Πικρία, απογοήτευση, θυμός, ματαίωση των προσδοκιών που μπορεί να αλλοτριώσουν με την καχυποψία και τον κυνισμό, το πιο όμορφο και αγνό κομμάτι του πυρήνα της ψυχής μας. Να πλήξουν ανεπανόρθωτα την ικανότητα μας να δημιουργούμε ειλικρινείς ανθρώπινες σχέσεις με συνετή εμπιστοσύνη. Μια εμπιστοσύνη που ξεχνά τα τραύματα του παρελθόντος και επενδύει στις σχέσεις αναγνωρίζοντας ότι όλοι μας είμαστε εύθραυστοι και ευάλωτοι στην πιθανότητα της προδοσίας. 

Μάρτιος. Ο γενέθλιος μήνας μου. Ο μήνας που πήρε το όνομα του από το θεό Άρη, ο μήνας που στο κέντρο του βρίσκονται οι Ειδοί του Μαρτίου και το μήνυμα τους ότι στη ζωή «η προδοσία είναι η μόνη αλήθεια που μένει»…