Απρ
Όλοι έχουμε μεγαλώσει με τα κατορθώματά τους, έχουμε ονειρευτεί πως βρισκόμαστε στη θέση τους, έχουμε πονοκεφαλιάσει τους γονείς μας για μια κάπα, μια στολή, ένα μαγικό αντικείμενο που θα μας χάριζε λίγη από τη δύναμή τους. Σαν παιδιά έχουμε σταθεί με τις ώρες μπροστά στον καθρέφτη φορώντας την μπέρτα του Superman και κραδαίνοντας το φωτόσπαθο του Luke, για να δώσουμε με τη σειρά μας τη σκυτάλη στις νεότερες γενιές που ταυτίστηκαν με τον Batman, κράτησαν το σφυρί του Thor και την ασπίδα του Captain America και διασκέδασαν πηδώντας από κρεβάτι σε κρεβάτι σαν σύγχρονοι Spiderman.
Υπερήρωες που προκάλεσαν τον θαυμασμό μας με τις ικανότητές τους να ξεπερνούν κάθε εμπόδιο και να κάνουν το καλό, να βοηθούν τους άλλους φορώντας τη στολή που τους έδινε υπερφυσικές δυνάμεις, να καταδιώκουν το κακό στην προσπάθειά τους να προστατεύουν τους αδύναμους. Απλοί άνθρωποι όπως ο Hulk που μετέτρεψαν το θυμό τους σε δύναμη, εργαζόμενοι όπως ο Clark που στην πρώτη κραυγή βοήθειας φόρεσαν κρυφά τη στολή του Superman για να σώσουν το συνάνθρωπο από τον κίνδυνο, εφευρέτες και επιχειρηματίες όπως ο Iron Man, κατάφεραν να κάνουν τον κόσμο της φαντασίας πιο ασφαλή, πιο ανθρώπινο. Μικροί και μεγάλοι έχουμε συγκινηθεί από το ασίγαστο πάθος τους για το δίκαιο, έχουμε πονέσει με τα τραύματά τους, έχουμε αντλήσει κουράγιο από την ελπίδα τους και την αθεράπευτη ανάγκη τους να βοηθήσουν, να συμπαρασταθούν, να πολεμήσουν για το κοινό καλό.
Υπερβολή; Παιδιάστικο παιχνίδι φαντασίας; Η απάντηση είναι όχι. Η ίδια η ύπαρξή των υπερηρώων που γεμίζουν τα παιδικά μας όνειρα, βασίζεται στην υποσυνείδητη ανάγκη μας να νοιαζόμαστε για ό,τι συμβαίνει γύρω μας και να αγωνιζόμαστε για να επικρατήσει το γενικό καλό. Κάθε φορά που το άδικο στέκεται μπροστά μας, σε κάθε κίνδυνο που απειλεί μια ανθρώπινη ψυχή, ο δυνατός εαυτός μας βγαίνει στην επιφάνεια, αψηφά τις αντιξοότητες και πολεμά να σώσει την πολύτιμη ανθρώπινη ζωή.
Η ιστορία μας είναι γεμάτη από πραγματικούς ήρωες που αψήφησαν τα πάντα προκειμένου να υπερασπιστούν την πατρίδα, την οικογένεια, τον συνάνθρωπο. Και οι σελίδες της διαρκώς εμπλουτίζονται με ανθρώπους συνηθισμένους, που φορούν κάθε φορά και διαφορετική «στολή», που δεν διστάζουν να προτάξουν το στήθος ενάντια στον εχθρό όσο φονικός και αν είναι, το κουράγιο τους κόντρα στον πόνο, το σθένος της ψυχής τους για τον καλό όλων.
Τους βλέπουμε παντού γύρω μας, αρκεί να κοιτάξουμε προσεκτικά. Στις μέρες μας δεν κρατούν ασπίδα αλλά στηθοσκόπια, δεν φορούν κάπες αλλά άσπρες ποδιές και το πρόσωπό τους δεν καλύπτεται από το κράνος με τις μαγικές δυνάμεις, αλλά από μια απλή χειρουργική μάσκα. Δίνουν το δικό τους αγώνα ενάντια σε έναν παγκόσμιο μικροσκοπικό εχθρό, κρατούν το χέρι του συνανθρώπου μας στις ΜΕΘ, σφίγγουν τα δόντια κάθε φορά που χάνουν μια ανθρώπινη ζωή και χειροκροτούν με τον ενθουσιασμό ενός μικρού παιδιού σε κάθε εξιτήριο και νέα ανακάλυψη της επιστήμης. Είναι και είμαστε όλοι εμείς και ο καθένας χωριστά.
Άλλωστε τι κάνει κάποιον ήρωα αν όχι η ανιδιοτέλεια και η ανάγκη να γίνει ο ίδιος το παράδειγμα και η κινητήριος δύναμη που θα φέρει την αλλαγή στον κόσμο ακόμη και αν χρειαστεί να ρισκάρει τη ζωή του για χάρη κάποιου άλλου;
28 Απριλίου. Η μέρα του υπερήρωα
