Οκτ
«Παιδί ή κορίτσι;» το αγωνιώδες ερώτημα των πατεράδων μιας προηγούμενης εποχής ίσως να έλεγε κάποιος. Και όμως! Ακόμη και στις μέρες μας, το φύλο του παιδιού απασχολεί χιλιάδες οικογένειες, αποτελεί αιτία καυγάδων για πολλά ζευγάρια, γίνεται είδος συναλλαγής σε πολλά μέρη του πλανήτη και ένας μόνιμος πονοκέφαλος για τη διαδοχή στην επιχείρηση, τα κτήματα, την περιουσία.
Ούτε ο 21ος αιώνας δεν στάθηκε δυνατός να φέρει τα πάνω κάτω σε στερεότυπα, ιδεοληψίες και παραδόσεις αιώνων. Αγώνες για την κατάκτηση της ισότητας και του δικαιώματος των ίσων ευκαιριών δεν έχουν αλλάξει τις « αγκυλώσεις» οικογενειών που θεωρούν μόνο το αγόρι ευκταίο απόγονο που θα κληρονομήσει δικαιωματικά τα όσα δημιούργησε ο περήφανος πατέρας ενώ το κορίτσι, σε πολλά μέρη της υφηλίου, θα είναι τυχερό εάν καταφέρει να εξασφαλίσει ανώτατη μόρφωση και να ξεφύγει από το επιθυμητό στερεότυπο «οικογένεια-παιδιά».Δυστυχώς όσο μελάνι και αν έχει χυθεί για την ισότητα των δύο φύλων, τα κορίτσια συνεχίζουν να νιώθουν φυλακισμένα στον στερεότυπο ρόλο που επιθυμεί για αυτά η οικογένεια και η κοινωνία, εισπράττουν την απόρριψη με την πρώτη τους ανάσα και μάχονται να ξεφύγουν από τις ιδεοληψίες αιώνων.
Σε πολλά μέρη του πλανήτη, τα κορίτσια εξακολουθούν να είναι ένα βάρος και μια ευθύνη από την οποία η οικογένεια θέλει να απαλλαγεί. Η μοίρα τους είναι να σταματούν το σχολείο για να παντρευτούν, να ωθηθούν από την αγνή παιδικότητα σε μια αδυσώπητη φαινομενική ενηλικίωση που από υποχείρια συμφερόντων του πατέρα μετατρέπονται σε υποχείρια συμφερόντων ενός συζύγου που εξισώνει την ύπαρξη τους με τον αριθμό των ζώων του κοπαδιού που απέκτησε με το γάμο. Αλλά και στα ανεπτυγμένα κράτη που τα κορίτσια έχουν πρόσβαση στην παιδεία και την ελευθερία των επιλογών τους, είναι σχεδόν προδιαγεγραμμένο ότι υπάρχουν γυναίκες που μάχονται καθημερινά να ισορροπήσουν την καριέρα με την μητρότητα, να αποδείξουν πως αξίζουν την επαγγελματική τους εξέλιξη, να κλείσουν τα στόματα που μετρούν την αξία τους με βάση την ηλικία και να κατακρίνουν την έλλειψη μητρότητας στο βωμό της καριέρας.
Και πάντα θα υπάρχει ένα «παιδί», το αγόρι, που φέρνει το χαμόγελο της επιτυχίας στα χείλη του πατέρα που ονειρευόταν να δώσει πνοή συνέχειας της ζωής σε άλλο ένα αρσενικό. Ένα «παιδί» που από μικρή ηλικία θα επωμιστεί το ρόλο του συνεχιστή της οικογενειακής παράδοσης, θα διδαχτεί να βλέπει τις κατακτήσεις των κοριτσιών ως παράσημα στο στήθος μέχρι να βρει την «κατάλληλη» γυναίκα που θα συμβάλλει στη δημιουργία της ιδανικής κατά τα ειωθότα οικογένειας. Άλλος ένας ρόλος φυλακισμένος σε προσδοκίες, στερεότυπα και πλάνα «υπερήφανων» γονιών.
Ρόλοι άχαροι, άδικοι που αναδύουν έντονα τη μυρωδιά της …ναφθαλίνης. Καιρός είναι επιτέλους να αναγνωρίσουμε ότι όλα τα παιδιά μας είναι μοναδικές προσωπικότητες που τους αξίζουν ίσες ευκαιρίες για να χαράξουν το δικό τους μονοπάτι στη ζωή, όποιο και να είναι αυτό. Αγόρια ή κορίτσια χωρίς το βάρος στερεοτύπων αντιλήψεων που προσδιορίζουν λανθασμένα την επιτυχία τους. Γιατί στο τέλος τέλος όλοι οι γονείς θέλουμε μόνο ένα πράγμα από τα παιδιά μας. Να τα νιώθουμε ευτυχισμένα με τις επιλογές τους!
11 Οκτωβρίου: Παγκόσμια Ημέρα του κοριτσιού
