Ο μέντορας

Μέντωρ. Το όνομα του δασκάλου που ο Οδυσσέας εμπιστεύτηκε όταν έφευγε για τον Τρωϊκό πόλεμο για να μεταδώσει τη σοφία του, να ενθαρρύνει τον Τηλέμαχο να αντιμετωπίσει τα προσωπικά του διλήμματα και μέσα από την επιμόρφωση να ολοκληρώσει την προσωπικότητά του. Ο άνθρωπος που λειτούργησε σαν στήριγμα και έμπνευση για τον Τηλέμαχο, «δάνεισε» το όνομα του σε όλους εκείνους τους ανθρώπους που λειτουργούν σαν πρότυπα, σαν πυξίδες ζωής, σαν φάροι που φωτίζουν με την κοσμοθεωρία τους τους ορίζοντες των νέων ανθρώπων. 

Το πρότυπο του σύγχρονου μέντορα ίσως και να ηχεί ως ένας ουτοπικός ρόλος σήμερα, όμως όλοι κάποια στιγμή στη ζωή μας συναντήσαμε άτομα που τα θεωρήσαμε πρότυπα και που μας ώθησαν να αναθεωρήσουμε και να γκρεμίσουμε προκαταλήψεις, αφεθήκαμε στη γνώσεις που μοιράστηκαν μαζί μας και χάραξαν την αποφασιστικότητα στα βήματα προς το παρόν και το μέλλον μας. Μέντορας δεν είναι απαραίτητα ο δάσκαλος που συμβάλλει στην ανάπτυξη των δεξιοτήτων. Ο μέντορας μπορεί να είναι ένας φίλος, ένας συγγενής, ένας προϊστάμενος που μεταλαμπαδεύει τη γνώση και την εμπειρία του όχι ως αυθεντία αλλά ως επιθυμία του να δει ένα νεότερο άνθρωπο να προχωράει στη ζωή του με τη μοναδικότητα των δικών του ηθικών αξιών και όχι αυτών που υιοθετεί από το πρότυπο του.  

Στο σύγχρονο επιχειρηματικό κόσμο τα δεδομένα έχουν αλλάξει δραματικά. Πλέον στις επιχειρήσεις δύσκολα χτίζεται μια ενιαία κουλτούρα, μιας και η έκρηξη του ανταγωνισμού και η οικονομική κρίση, επέφεραν δραματικές αλλαγές στη νοοτροπία της πιστότητας και επομένως στην αξία της κρίσιμης εμπειρίας για την ίδια την επιχείρηση. Οι νέοι εργαζόμενοι θεωρούν πολλές φορές τον εαυτό τους ελεύθερο που παραμένει σε μία θέση τόσο όσο τους χρειάζεται για να μεταπηδήσουν στην επόμενη καλύτερη οικονομική προσφορά που θα τους παρουσιαστεί. Οι δε παλαιότεροι θεωρούν πως η «επένδυση» χρόνου που απαιτεί η ενσυνείδητη καθοδήγηση που θα ενέπνεε τους νεότερους είναι μάταιη, καθώς η νέα γενιά είναι ανυπόμονη και τείνει να μην αφιερώνει χρόνο παραμονής και πιστότητα σε μία επαγγελματική θέση.  

Και όμως! Η καθοδήγηση εξακολουθεί να παραμένει ένα σημαντικό εργαλείο και ένας καλός μέντορας παραμένει το αξιόπιστο και ακέραιο άτομο που θα ακούσει, θα στηρίξει τις προσπάθειες και τους προσωπικούς στόχους των νεότερων, θα τονώσει το ηθικό και θα δημιουργήσει μια αίσθηση ασφάλειας με την αυτοπεποίθηση που του δίνει η εμπειρία του. Χρειάζεται όμως και η νεότερη γενιά να είναι πρόθυμη και δεκτική στην προσφορά βοήθειας αλλά και στην άσκηση κριτικής, να είναι διατεθειμένη να πειραματιστεί πέρα από τα όρια της γνώσης που κατέχει, να είναι ανοικτή στην επικοινωνία και τη σημασία της ανάληψης ευθυνών. Είναι μια «συμμαχία» που απαιτεί δέσμευση και από τα δύο μέρη και μια καλή χημεία που θα φέρει την εξέλιξη τόσο σε ατομικό όσο και σε συλλογικό επίπεδο. Ένα μάθημα ζωής πως η σοφία χρειάζεται το νεανικό ενθουσιασμό και η υπομονή το νεανικό σφρίγος και τη διάθεση για να επιτευχθεί η πολύτιμη εξέλιξη.