Φεβ
Είσαι μόνη και πολλές φορές η μοναξιά σου δεν σε ενοχλεί γιατί νιώθεις πως δεν χρειάζεσαι πάντα την παρέα, δεν θέλεις να μιλήσεις σε άνθρωπο την δεδομένη στιγμή. Θέλεις να χουχουλιάζεις με το βιβλίο ή τον υπολογιστή σου, να βλέπεις την αγαπημένη σου ταινία χωρίς κάποιος να σε ενοχλεί με το σχολιασμό του, να χαϊδεύεις ανενόχλητος τη γατούλα που γουργουρίζει στα πόδια σου, να φοράς όλη μέρα την χιλιοπλυμένη σου φόρμα και να μη σε νοιάζει πώς φαίνεσαι. Τι γίνεται όμως όταν έρθει η ώρα του φαγητού;
Οι περισσότεροι παίρνουμε ένα δίσκο με το φαγητό που πρόχειρα βάλαμε σε ένα πιάτο ή ακόμη και το ίδιο το τάπερ ζεσταμένο στο φούρνο μικροκυμάτων και στρογγυλοκαθόμαστε μπροστά στην τηλεόραση για να φάμε χαζεύοντας μια ταινία. Δεν έχουμε καμία διάθεση να σπαταλήσουμε έστω και τον ελάχιστο χρόνο για να σερβιριστούμε σωστά, να κόψουμε σαλάτα, να διπλώσουμε μια πετσέτα, πόσο μάλλον να καθίσουμε σε ένα τραπέζι για να φάμε. Το αποτέλεσμα είναι ένα γεύμα που δεν θυμόμαστε, γεύσεις που μας διέφυγαν και μια λαιμαργία που παραμένει γιατί ο εγκέφαλος δεν πρόλαβε να καταγράψει τι έφαγε. Οι επιστήμονες επιμένουν πως είναι εξαιρετικά σημαντικό για την υγεία μας αλλά και την απόλαυση που μας προσφέρει η κατανάλωση της τροφής, να τρώμε συνειδητά ώστε να αποφεύγουμε την υπερφαγία και να καταναλώνουμε ό,τι έχει πραγματικά ανάγκη ο οργανισμός μας. Έτσι ελέγχουμε τις επιλογές μας αλλά και την ποσότητα του φαγητού μας επειδή επικεντρωνόμαστε σε αυτό που τρώμε, συνειδητοποιούμε τι τρώμε και τα βιώνουμε τα συναισθήματα που οι γεύσεις, οι μυρωδιές μάς προκαλούν. Ακούμε στην πραγματικότητα το ίδιο το σώμα μας και τρώμε επειδή πεινάμε και όχι επειδή μας συνεπήρε η ταινία που παρακολουθούμε, ή η ανία και η μοναξιά, με αποτέλεσμα να μην αντιλαμβανόμαστε πότε επέρχεται ο κορεσμός. Επιπλέον, όταν γευματίζουμε καθισμένοι σε τραπέζι, μασάμε το φαγητό μας καλύτερα και διευκολύνουμε το στομάχι να διασπάσει την τροφή. Έτσι, προστατευόμαστε από μετέπειτα καούρες και πεπτικές ενοχλήσεις.
Πέρα όμως από τα προφανή για την υγεία και την καλή διατήρηση του σωματικού μας βάρους, ένα γεύμα σε τραπέζι με το σωστό σερβίτσιο σερβιρίσματος, το πιάτο και την πετσέτα, το ποτήρι με το νερό ή το κρασί, είναι μια ιεροτελεστία που δείχνει την φροντίδα και την αγάπη που έχουμε για τον εαυτό μας και το σώμα μας. Ένα πρόχειρο γεύμα στα όρθια ή στο τάπερ, χάνει τη μαγεία της απόλαυσης και την ηρεμία ενός γεύματος. Σαν μεσογειακός δε λαός που είμαστε, η σημασία του τραπεζιού ήταν και παραμένει μία τέχνη και ένας τρόπος ευ ζειν που μάθαμε από μικροί να θεωρούμε σημαντικό για την οικογένεια, την τελετουργία και την απόλαυση του γεύματος. Είναι λοιπόν σημαντικό να ξαναθυμηθούμε τη χαρά και την προσμονή που δημιουργεί το στρώσιμο του τραπεζιού ακόμη και με ένα σερβίτσιο και η εικόνα ενός γεύματος όμορφα σερβιρισμένου που περιμένει το δημιουργό του να το απολαύσει με ηρεμία, συνειδητότητα και προπαντός αγάπη για όσα τη δεδομένη στιγμή έχει επιλέξει να προσφέρει στον εαυτό του.
