Οκτ
Μπορεί η συμπρωτεύουσα να το έχει υιοθετήσει ως αρτοσκεύασμα δικό της, όμως το κουλούρι «Θεσσαλονίκης» έχει μια μακραίωνη ιστορία που πηγαίνει πίσω στα χρόνια του Βυζαντίου, όταν οι κουλουρτζήδες της Πόλης διαλαλούσαν το σησαμένιο «κολλίκιον», κουλούρι στην καθομιλουμένη, στα στενά της. Το επάγγελμα του αρτοποιού-κουλουροποιού το ασκούσαν κυρίως Έλληνες από την Ήπειρο, εξ ού και η ευχή της μάνας μιας αλλοτινής εποχής «Άντε και στην Πόλη κουλουρτζής». Από τα μεσάνυχτα οι τεχνίτες άναβαν με ξύλα τους φούρνους, ετοίμαζαν το προζύμι από μαγιά ψωμιού και έψηναν τα κουλούρια που ξεπουλούσαν μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες στους περαστικούς. Πρόσφυγες αργότερα στη Θεσσαλονίκη, το πουλούσαν μέσα σε ταβάδες στο κεφάλι από τα ξημερώματα στους δρόμους της συμπρωτεύουσας, για να φτάσει σήμερα να έχει κατακτήσει με την απλή νοστιμιά του και τους πιο απαιτητικούς.
Υγιεινό και οικονομικό στην παρασκευή του, το κουλούρι Θεσσαλονίκης έχει υψηλή διατροφική αξία, χάρη στο σουσάμι, το ταχίνι και το σησαμέλαιο με το οποίο ζυμώνεται. Το σουσάμι μάς προσφέρει ασβέστιο και φυτικές πρωτεΐνες, καθώς και όλες τις βιταμίνες του συμπλέγματος Β. Έχει δε ταυτιστεί με την πρόληψη και την αντιμετώπιση χρόνιων νοσημάτων όπως καρδιαγγειακών παθήσεων και διαφόρων μορφών καρκίνου. Το δε ταχίνι αποτελεί μια εξαιρετική πηγή χαλκού και ασβεστίου, αλλά και μαγνησίου, σιδήρου, φωσφόρου, ψευδαργύρου και φυτικών ινών. Σήμερα, τα παραδοσιακά κουλούρια Θεσσαλονίκης εξακολουθούν να κατέχουν τα πρωτεία στην αναζήτηση ενός γευστικού σνακ, έχουν όμως αποκτήσει και πολλές παραλλαγές, με σταφίδα, τυρί και αλεύρι ολικής άλεσης, που δεν αφήνουν κανένα διατροφικά παραπονεμένο. Στην αρχική όμως γνήσια και απλή μορφή τους, παραμένουν το απόλυτο ζητούμενο για τον περαστικό, το μαθητή και τον εργαζόμενο, παραδίδοντας μαθήματα ιστορίας και γευστικής αντίστασης στη φθορά του χρόνου.
