Οκτ
Δροσιστικός και τονωτικός, μοναδικός και ακαταμάχητος, ο φραπέ αποτελεί ελληνική εφεύρεση κι έχει συνδεθεί – όσο κανένα άλλο είδος – με την απόλαυση του καφέ! Στιγμές ανεμελιάς και ξεγνοιασιάς, αναμνήσεις της νεαρής μας ηλικίας που αναδύουν ένα γλυκό, θεσπέσιο άρωμα. Με τον πλούσιο αφρό να ξεχειλίζει, κάθε γουλιά του ήταν μια μικρή απόλαυση που απογείωνε τις αισθήσεις μας και δεν θέλαμε να τελειώσει με τίποτα.
Οι περισσότεροι από εμάς έχουμε συνδέσει τα νιάτα μας με την κατανάλωση του φραπέ, πριν κάνουν την επέλασή τους τα νέα εκλεπτυσμένα είδη καφέ, που απέκτησαν με την σειρά τους μία νέα θέση στην καρδιά μας. Η δημιουργία του ήταν μάλιστα σχετικά εύκολη, καθώς απαιτούσε ένα σέικερ, λίγο στιγμιαίο καφέ, κρύο νερό ή πάγο! Έτσι, μπορούσε κάποιος να πιεί παντού τον αγαπημένο του καφέ, στο σπίτι, στις παραλίες, στις καφετέριες, σε γυάλινο ποτήρι όπως του αξίζει ή σε πλαστικά ποτήρια για τον δρόμο και το αμάξι. Σήμερα, μπορεί να έχει πέσει λίγο …χαμηλά στις προτιμήσεις μας, αλλά για κάποιους από εμάς ακόμη θεωρείται κλασική αξία! Η ελληνική αυτή «πατέντα» αγκαλιάστηκε γρήγορα από μικρούς και μεγάλους, εντός και εκτός Ελλάδας, ενώ έφτασε ακόμα σε πολλές πόλεις του εξωτερικού, κυρίως στις ΗΠΑ και στην Αυστραλία που κατοικούσαν Έλληνες. Η ονομασία αυτού του παγωμένου καφέ με τον πλούσιο αφρό προέρχεται από τη γαλλική λέξη «frappé», που σημαίνει χτυπημένος. Η βάση για το εν λόγω ρόφημα είναι ο στιγμιαίος καφές, ένας αφυδατωμένος καφές φίλτρου που κατά την παρασκευή του φιλτράρεται διαδοχικά, περνάει από μια ειδική επεξεργασία από την οποία αφαιρείται όλη η υγρασία του και τέλος, ψύχεται για να πάρει τη μορφή των κόκκων που όλοι γνωρίζουμε. Συνεπώς, το δυνατό ανακάτεμα με νερό θεωρείται απαραίτητο για να μπορέσει να διαλυθεί και να γίνει και πάλι καφές. Μάλιστα, η θεωρία ότι ο στιγμιαίος καφές περιέχει τη μεγαλύτερη ποσότητα καφεΐνης ανά φλιτζάνι είναι μύθος, καθώς ο καφές φίλτρου μπορεί να έχει έως και διπλάσια ποσότητα καφεΐνης.
Ποιος, όμως, τον εμπνεύστηκε και πώς έφτασε να γίνει τόσο δημοφιλής; Η ιστορία λέει ότι η δημιουργία του φραπέ ήταν τελείως συμπτωματική και συνέβη κατά τη διάρκεια της Διεθνούς Έκθεσης στη Θεσσαλονίκη το 1957. Ένας υπάλληλος της Nestlé που συνήθιζε να πίνει ζεστό Nescafé, σ’ ένα διάλειμμα που έκανε κατά την διάρκεια της έκθεσης, θέλησε να πιει καφέ. Επειδή δεν έβρισκε ζεστό νερό, σκέφτηκε να χρησιμοποιήσει το σέικερ για να φτιάξει τον καφέ του με κρύο νερό. Πρόσθεσε στον στιγμιαίο καφέ και ζάχαρη, τα κούνησε και δημιούργησε τον πρώτο καφέ φραπέ της ιστορίας! Βέβαια, το πιθανότερο είναι τα ίχνη του πρώτου φραπέ να χάνονται ακόμα παλαιότερα στον χρόνο. Αδιαμφισβήτητο τεκμήριο αποτελεί η ταινία “Προπαντός Ψυχραιμία” του 1951 με τους Μίμη Φωτόπουλο και Ντίνο Ηλιόπουλο. Εκεί γίνεται άμεση αναφορά στον καφέ φραπέ από τον Ντίνο Ηλιόπουλο, όπου τον παρασκεύαζαν με σέικερ οι 2 πρωταγωνιστές στο ζαχαροπλαστείο Παυλίδη στην πλατεία Αμερικής στην Αθήνα.Όποια κι αν είναι η ιστορία του φραπέ, αποδεικνύει την διαχρονική σχέση αγάπης που κρατάει από πολύ παλιά και έχει συνδεθεί με την κουλτούρα μας. Το ζεστό κλίμα και ο τρόπος διασκέδασης βοήθησαν στην νέα αυτή δημιουργία να κυριαρχήσει εύκολα στις προτιμήσεις μας. Στις μέρες μας, βέβαια, η παραγγελία ενός φραπέ είναι σπάνια καθώς οι περισσότεροι προτιμούν το φρέντο εσπρέσσο ή καπουτσίνο, με την δική τους ιδιαίτερη γεύση. Μπορεί ο φραπέ να έχει πλέον ξεχαστεί, κρατά όμως ακόμη το δικό του club με φανατικούς οπαδούς που τον λατρεύουν, γιατί τους προσφέρει ατέλειωτη ευχαρίστηση και απόλαυση!
7 Οκτωβρίου: Ημέρα του φραπέ
