Καλοκαιρινές αγάπες

Καλοκαιρινές αγάπες. Τις ζήσαμε, τις νοσταλγήσαμε, τις αποζητήσαμε όταν τα πορτοκαλί χρώματα του φθινοπώρου έβαψαν τα φύλλα, τις κρύψαμε με περισσή φροντίδα στο σεντούκι των αναμνήσεων ενός ξεχωριστού καλοκαιριού. Αποδείχθηκαν εφήμερες και ας ξεστομίσαμε πως θα κρατήσουν για πάντα, δυνατές και αξέχαστες μιας κι ο χρόνος δεν πρόλαβε να τις φθείρει. Πάθη που γέννησε η αλμύρα, το καλοκαιρινό αεράκι, ο παφλασμός της θάλασσας στην ζεστή αμμουδιά, το ηλιοβασίλεμα στον υδάτινο ορίζοντα. Συναισθήματα που φούντωσαν απότομα πλεγμένα με το μπλε της θάλασσας, κομμάτι θαρρείς του καλοκαιρινού τοπίου που έχει τη δύναμη να ξεκουράζει και να αναζωογονεί. Άγγιγμα φευγαλέο πριν τον αναπόφευκτο αποχαιρετισμό, φτερουγίσματα στο στήθος που κράτησαν μια αγάπη που γεννήθηκε στο καλοκαιρινό φως. Αγάπη του καλοκαιριού, ένα φυλακτό στην ακρούλα της καρδιάς που χαρίστηκε και χάθηκε μαζί με το πρώτο φύσημα του βοριά, μα δεν ξεχάστηκε ποτέ.