Σεπ
Θυμάμαι σαν χθες, τέτοιες μέρες, την ανυπομονησία που με έπιανε όταν σκεφτόμουν πως πλησίαζε η ώρα που θα πήγαινα στο βιβλιοπωλείο για να αγοράσω τα βιβλία της νέας σχολικής χρονιάς. Ήταν η μεγαλύτερη ανταμοιβή μετά το τέλος του καλοκαιριού της ξεγνοιασιάς, που το μόνο που με ένοιαζε ήταν να παίζω ατελείωτες ώρες με τους φίλους μου και να τρώω παγωτά.
Η μέρα της επίσκεψης το βιβλιοπωλείο είχε κάτι από ιεροτελεστία. Η μαμά ντυνόταν και εγώ χοροπηδούσα γύρω της κρατώντας ευλαβικά τη λίστα με τα βιβλία και τα τετράδια ενώ η αδημονία μου έφτανε στα ύψη. Η είσοδος στο χώρο των βιβλίων ήταν πάντα η περιπέτεια που πρόσμενα για να ανακαλύψω τα όμορφα εξώφυλλα, να μυρίσω τη μοναδική ευωδιά των κολλαριστών σελίδων, να διαλέξω τα αυτοκόλλητα για να τα ντύσω και τις ετικέτες για το όνομά μου. Το στήθος φούσκωνε από υπερηφάνεια όταν έγραφα τη νέα, μεγαλύτερη τάξη που θα πήγαινα και ένας αέρας αισιοδοξίας φυσούσε στο χώρο για τη νέα σχολική χρονιά που σύντομα θα άρχιζε. Οι αγορές ολοκληρώνονταν με την προσεκτική επιλογή τετραδίων και φυσικά τη μαγική στιγμή της επιλογής των μολυβιών και της κασετίνας που θα συνόδευε τη νέα χρονιά.
Τώρα, πολυάσχολη μαμά, επαγγελματίας και σύζυγος, πιάνω τον εαυτό μου να ανατρέχει ολοένα και συχνότερα στις ιστοσελίδες των βιβλιοπωλείων για να βρει το συγκεκριμένο trendy μαρκαδόρο που μου ζητούν τα δικά μου παιδιά, να προμηθευτεί τις έτοιμες και ντυμένες με αυτοκόλλητα συσκευασίες των σχολικών βιβλίων, τους ευφάνταστους σελιδοδείκτες και τα περίεργα στυλό και νιώθω πως κάτι από εκείνη τη μαγεία χάνεται. Αναρωτιέμαι συχνά γιατί δεν ξαναγυρίζουμε πίσω στα παλιά, στις πολύωρες επισκέψεις στα ράφια με τα βιβλία και τα σημειωματάρια. Γιατί στερούμε και στερούμαστε τη χαρά της επιλογής, τη μυρωδιά του φρεσκοτυπωμένου, τον κόσμο του βιβλιοπωλείου; Γιατί αφηνόμαστε στη δίνη της καθημερινότητας που τρέχει και δεν κάνουμε μια μικρή παύση, μια τόση δα «ιεροτελεστία προετοιμασίας» που θα σημάνει πολλά για την παιδική ψυχή και θα ξυπνήσει τις αναμνήσεις στο δικό μας ζαλισμένο μυαλό; Γιατί σκρολάρουμε βαριεστημένα σε άψυχες ιστοσελίδες και δεν παίρνουμε τα παιδιά μας από το χέρι για να πάμε μια μικρή εξόρμηση στο βιβλιοπωλείο της γειτονιάς; Εκεί που χτυπά αυτές τις μέρες η καρδιά του βιβλίου. Εκεί που τα εξώφυλλα και τα τετράδια έχουν την τιμητική τους, οι τίτλοι περιμένουν ένα χέρι να τους διαλέξει, τα μολύβια στέκουν παρατεταγμένα σε ατελείωτες σειρές φορώντας όλα τα χρώματα του ουράνιου τόξου προκειμένου να κερδίσουν μια μικρή παιδική ματιά συμπάθειας. Εκεί που η κασετίνα στήνει γιορτή, η πάλαι ποτέ «σάκα» μεταμορφώνεται σε μοδάτο σάκο, οι σελιδοδείκτες αποκτούν νόημα. Εκεί που η βαριά σακούλα των αγορών κρύβει τη νέα γνώση που περιμένει με ανυπομονησία να καταλάβει τα ράφια του παιδικού δωματίου και να κατακλύσει το νεανικό μυαλό.
Ίσως είναι καιρός να αφήσουμε για λίγο την τεχνολογία και την βολή του σπιτιού και να αφεθούμε ξανά να γίνουμε παιδιά, όπως τότε που το βιβλιοπωλείο ήταν το μαγικό σεντούκι της γνώσης και το εξώφυλλο κάθε βιβλίου ένας θαυμαστός κόσμος που περίμενε να τον ανακαλύψουμε…
Credits to: Rica Christidi
Photo credit to : Ariana Michelle Photography
