Νοέ
Είναι fashion statement, απαραίτητο αξεσουάρ και ένα μόνιμο μυστήριο για τον όγκο και την ποικιλία των πραγμάτων που κρύβουμε σ’αυτή. Η ιστορία της ξεκινά από τα βάθη των αιώνων, όταν οι αρχαίοι Αιγύπτιοι έφεραν ένα είδος τσάντας περασμένο στη μέση τους που πιστεύεται ότι χρησιμοποιήθηκε για τη μεταφορά σπόρων στις φυτείες. Στη ρωμαϊκή εποχή η τσάντα αποτελούσε σύνηθες συμπλήρωμα της ανδρικής εμφάνισης που συνόδευε τον άνδρα στον πόλεμο και στο κυνήγι. Τη περίοδο του Μεσαίωνα τα μικρά δερμάτινα σακουλάκια που ήταν ραμμένα στο μεσοφόρι, έγιναν δημοφιλή χάρη στο κορδόνι που περνούσε και έκλεινε ερμητικά το περιεχόμενό τους. Ακολούθησε η Ελισαβετιανή μόδα του 16ου αιώνα όταν οι πρώτες δερμάτινες τσάντες χρησιμοποιούνται από τους ταξιδιώτες για τη διευκόλυνση στη μεταφορά των διαφόρων πραγμάτων που έπαιρναν μαζί τους στο ταξίδι και συνήθως τις φορούσαν χιαστή για να έχουν ελεύθερα τα χέρια. Για να φτάσουμε στο 17ο αιώνα που οι τσάντες μικραίνουν σε μέγεθος, αλλάζουν σχήμα και υλικά, αποκτούν φερμουάρ και λαβές και κρέμονται στον καρπό του χεριού για να μη χαλάνε τη σιλουέτα και την ενδυμασία. Τα μικρά αυτά πουγκιά με τα στολίδια και τα κεντήματά τους έφτασαν να μαρτυρούν την κοινωνική θέση μιας γυναίκας. Ακολούθησε η εκβιομηχάνιση και οι πόλεμοι του 20 αιώνα για να αλλάξουν και πάλι σχήμα και υφή, για να φτάσουμε στη δεκαετία του ’60 όπου μια συμπαγής τσάντα μεταφέρει όλα τα υπάρχοντα στον ώμο, αφήνοντας ελεύθερα τα χέρια. Η μόδα και οι κατασκευαστές στήνουν χορό γύρω από αυτά τα απαραίτητα πλέον αξεσουάρ για την εμφάνιση μιας γυναίκας. Η εξέλιξη στο σχεδιασμό και την εργονομία τους μαρτυρά τις κοινωνικές εξελίξεις της εποχής και της χειραφέτησης. Οι τσάντες εργασίας γίνονται το απαραίτητο αξεσουάρ των πολυάσχολων εργαζόμενων γυναικών, αλλά και φετίχ για τις απανταχού fashionistas. Μεταμορφώνονται, αλλάζουν σχήμα και μέγεθος ανάλογα την περίσταση και τη διάθεση και όπως λέει και ο λαός «χωράει μέσα της όλα τα συναισθήματα του κόσμου».
