Δεκ
Σε λένε γλυκατζή. Θυμάσαι τη μαμά να σε κυνηγάει για να φας μια κουταλιά φακές και την άλλη στιγμή να κλειδώνει το βάζο με το γλυκό του κουταλιού στο πιο ψηλό ράφι της κουζίνας για να μη μπορείς να το φτάσεις. Τα κουλουράκια να εξαφανίζονται την ίδια μέρα που τα πήρες από το φούρνο και όσο για τα σοκολατάκια… ούτε λόγος. Αυτά είναι είδος υπό μόνιμη εξαφάνιση στο σπίτι σου.Μεγαλώνεις, ασχολείσαι ολοένα και περισσότερο με την υγιεινή διατροφή, τα κιλά, τη γυμναστική αλλά το γλυκό εκεί. Μόνιμη σκέψη να σου τριβελίζει το μυαλό και μια ενοχή που δεν λέει να φύγει γιατί χωρίς αυτό το φαγητό είναι ανούσιο και ο καφές άγευστος. Έχεις αναρωτηθεί ποτέ τι είναι αυτό που σε κάνει να το αναζητάς διαρκώς και ενώ νιώθεις χορτάτος, να λαχταράς πάντα ένα όσο δα γλυκάκι;
Η απάντηση κρύβεται στην προϊστορία μας ως ανθρώπινο είδος. Οι πρόγονοι μας έτρωγαν μεν το κρέας αλλά μετά καταβρόχθιζαν και ώριμους καρπούς προκειμένου να λαμβάνουν σημαντικά θρεπτικά συστατικά. Αυτό σημαίνει πως ο οργανισμός μας έχει θέσει διαφορετικά όρια για κάθε τροφή προκειμένου να εξασφαλίζει μια ποικιλία και μια ισορροπία στην πρόσληψη θρεπτικών συστατικών, γεγονός που επιτρέπει πάντα τη μικρή ατασθαλία του επιδορπίου. Αυτός ο μηχανισμός έχει και ονομασία, λέγεται αισθητηριακός κορεσμός και οι επιστήμονες που τον μελετούν, υποστηρίζουν πως το μυστικό κρύβεται στην ποικιλία των τροφών που καταναλώνουμε και που ενστικτωδώς μας εξασφαλίζουν μια διατροφική ισορροπία.
Και ενώ ο αισθητηριακός κορεσμός επιτρέπει πάντα την κατανάλωση νέων τροφών που εξασφαλίζουν αυτή την ποικιλία, υπάρχει στον αντίποδα ένας άλλος μηχανισμός που κρύβεται στο έντερο και απελευθερώνει μια ορμόνη που προκαλεί ναυτία και βάζει ένα οριστικό όριο στις 1500 θερμίδες περίπου, κάτι που είναι ιδιαίτερα αισθητό στα παιδιά. Το όριο αυτό τείνει να χαλαρώνει στους ενήλικες, εξαιτίας πιθανότατα της μείωσης της έντασης των αισθήσεων όσο μεγαλώνουμε, αλλά και των επεξεργασμένων τροφίμων που παρεμβαίνουν στα σήματα κορεσμού.
Υπάρχει λοιπόν επιστημονική εξήγηση για τον χαρακτηρισμό του σκανδαλιάρη και ορεξάτου «γλυκατζή» και την επόμενη φορά που θα σας πιάσουν οι ενοχές ή θα ακούσετε το υποτιμητικό σχόλιο του συντρόφου για την μόνιμη λιγούρα για επιδόρπιο, ξέρετε τι θα του απαντήσετε:
Αισθητηριακός κορεσμός!
