Γαζία. Νοσταλγικό ταξίδι στο παρελθόν

Από πάνω μας ήταν η γαζία, κι όταν ήταν ανθισμένη, η αυλή μοσκομύριζε. Αγαπούσα πολύ τα ευωδάτα κίτρινα λουλούδια της…..όλη μου η παιδική ηλικία μύριζε γαζία. 
Νίκος Καζαντζάκης 

Τη συνάντησα περπατώντας στην οδό Ασπασίας. Άπλωσα το χέρι μου και έκοψα δύο κλωναράκια με τα κίτρινα ευωδιαστά πουπουλένια #ανθάκια της. Το #μεθυστικό τους #άρωμα με κατέκλυσε και με ταξίδεψε στα #παιδικά μου χρόνια. Τότε που τα σπίτια και οι μικροί κήπου στο κέντρο της Αθήνας είχαν γαζίες και το φθινόπωρο σκορπούσαν #χρώμα και #ευωδιά στον αέρα. Τότε που όλα τα παιδιά γεμίζαμε τα ρουθούνια μας με τα χαδένια πον-πον #λουλουδάκια της πριν παίξουμε ανέμελα κυνηγητό.

 Ένα νοσταλγικό ταξίδι στο #παρελθόν για αυτό το #δέντρο που ανθίζει το #φθινόπωρο, που αντέχει στη ζέστη, στη βροχή, στο κρύο και στον χρόνο. Τη ρομαντική γαζία που φροντίζει να κρατά τα αγκάθια της μακρυά από τα λεπτά κλωναράκια με τα μυρωδάτα στρογγυλά ανθάκια μην τυχόν και τραυματίσει τα δάχτυλα που θα κλέψουν την μοσχομυριστή ομορφιά της. 

Σήμερα η #καλημέρα μας έχει άρωμα γαζίας!

Αποχαιρετώντας το φθινόπωρο….