Αν ο χρόνος ήταν αλφάβητο, ο Δεκέμβριος θα ήταν το ωμέγα

Αν ο χρόνος ήταν αλφάβητο, το γράμμα «ω» θα ήταν ο Δεκέμβριος. Θα ήταν ο μήνας που κλείνει μια ολόκληρη χρονιά. Ο μήνας του απολογισμού, αλλά και του σχεδιασμού. Ο μήνας του τέλους αλλά και η υπόσχεση μιας νέας αρχής. 

Το «ω» θα ήταν θαυμαστικό. Για όσα ζήσαμε, αντέξαμε, ξεπεράσαμε, παλέψαμε, πετύχαμε. Θα ήταν το «ω» της χαράς για όσα καταφέραμε, το «ω» της απογοήτευσης για όσα χάσαμε, αλλά και το «ω» της ελπίδας πως κάποια πράγματα θα αλλάξουν προς το καλύτερο. Θα ήταν το «ω» της χριστουγεννιάτικης ψαλμωδίας, αλλά και το «ω» μιας ζεστής αγκαλιάς που όλοι νιώθουμε πως χρειαζόμαστε τις γιορτινές τούτες μέρες. Θα ήταν το «ω» της έκπληξης καθώς ανοίγουμε τα δώρα αλλά και το «ω» της προσμονής για το νέο, το άγνωστο αλλά και τόσο ελκυστικό μέλλον που ανοίγεται μπροστά μας.  Αυτό που περιμένει να το χαλιναγωγήσουμε, να του δώσουμε πνοή, να του χαράξουμε τη δική μας διαδρομή. Αυτό που περιμένει ανυπόμονα να πάρει τη σκυτάλη για ν’αρχίσει να κυλά στο ποτάμι της ζωής. 

Ας κρατήσουμε και αυτή τη χρονιά το θαυμαστικό «ω» της Ελπίδας και ας το ενώσουμε με το «άλφα» της Αγάπης για να πορευτούμε τη νέα χρονιά που μόλις ξεπρόβαλε και μας κλείνει το μάτι προσκαλώντας μας να την κατακτήσουμε…