Καμπάνες. Ήχος αφύπνισης, κατάνυξης και προτροπής.

Καμπάνες! Κάθε Χριστούγεννα στολίζουν τα ρόδια, το έλατο, τις γιρλάντες. Άλλοτε  είναι μικροσκοπικές και άλλοτε μεγαλύτερες, τις φανταζόμαστε να κουδουνίζουν στο λαιμό των ταράνδων που σέρνουν το έλκηθρο του Άγιου Βασίλη. Γιατί άραγε συνδέουμε τις καμπάνες με τις γιορτινές ημέρες;

Η απάντηση δεν βρίσκεται μόνο κρεμασμένη στα αθώα προβατάκια που στέκονταν δίπλα στην φάτνη του θείου βρέφους. Η ιστορία της καμπάνας και η σημασία της ξεκινάει αιώνες πριν το Χριστιανισμό. Αρχικά υπήρχαν τα σήμαντρα που τα χρησιμοποιούσαν για να προσκαλέσουν σε τελετές και συναθροίσεις. Τότε κατασκευάζονταν από μεγάλα τεμάχια μετάλλου, τα οποία ήταν κρεμασμένα σε σχοινιά και τα έκρουαν με μεταλλικές ή ξύλινες ράβδους. Η χρήση κωδώνων αναφέρεται και στην λατρεία άλλων αρχαίων λαών, όπως οι Αιγύπτιοι και οι Ρωμαίοι.Μετά τους διωγμούς των Χριστιανών εισήχθησαν στους ναούς και στα μοναστήρια τα «αγιοσίδερα», δηλαδή τα σιδερένια ή ξύλινα σήμαντρα. Η κρούση του σήμαντρου, εκτός των άλλων, θυμίζει τη σάλπιγγα του αγγέλου, την οποία σύμφωνα με το Κατά Ιωάννη Ευαγγέλιο θα ακούσουν οι εκλεκτοί κατά την ημέρα της Δευτέρας Παρουσίας του Κυρίου. Όμως, η κρούση του σήμαντρου θυμίζει και την κρούση του ξύλου από το Νώε πριν απ’ τον κατακλυσμό, που παραλληλίζεται με τον ερχομό των πιστών στη νέα κιβωτό, δηλαδή την εκκλησία. 

Σύμφωνα πάλι με τις λαϊκές παραδόσεις, ο ήχος της καμπάνας μάς προφυλάσσει απ’ τα δαιμόνια που όπως πιστεύεται δεν αντέχουν τον ήχο της και  απομακρύνονται. Στην πραγματικότητα όμως, οι καμπάνες της εκκλησιάς, όταν ηχούν, συμβολίζουν το στόμα του Θεού, που μας καλεί να προσευχηθούμε, να ξεκουραστούμε πνευματικά, να παρηγορηθούμε, να χαρούμε, να κατακτήσουμε την ελπίδα μας. Ο ρυθμικός ήχος της καμπάνας είναι αφύπνιση, εγρήγορση και προτροπή να ενδιαφερόμαστε, να βοηθάμε, να συγχωρούμε και να ανοίγουμε την αγκαλιά και την καρδιά μας σε όλους τους ανθρώπους! Η τέλεια μουσική υπόκρουση που συνοδεύει τις ευχές μας για υγεία, ευτυχία και ευημερία!