Ο ζηλόφθονος

Ένα φίδι κυνηγούσε μια πυγολαμπίδα. Την ώρα που είναι έτοιμο να τη φάει, αυτή του λέει: «Να σε ρωτήσω κάτι;» Το φίδι απαντάει: «Στην πραγματικότητα, ποτέ δεν απαντώ σε ερωτήσεις των θυμάτων μου, αλλά θα στο επιτρέψω». Τότε η πυγολαμπίδα ρώτησε: «Σου έχω κάνει τίποτε;» «Όχι», απαντάει το φίδι. «Ανήκω στη διατροφική σου αλυσίδα;» ρώτησε η πυγολαμπίδα. «Όχι»,απαντάει ξανά το φίδι. «Τότε, γιατί θέλεις να με φας;» ρωτάει το έντομο. «Γιατί δεν αντέχω να σε βλέπω να λάμπεις» απάντησε το φίδι. 

Ζηλόφθονος. Είναι εκεί για να κηρύξει τον πόλεμο στην επιτυχία σας, να κλέψει ό,τι μπορεί από τη δική σας λάμψη γιατί απλούστατα δεν αντέχει να τη βλέπει. Είναι αυτός ο μόνιμα ανικανοποίητος που αισθάνεται πως η ζωή τον αδίκησε. Είναι το φίδι στη γνωστή παραβολή που κυνηγάει αλύπητα τη πυγολαμπίδα απλά γιατί εκπέμπει.. φως. Είναι πιθανά ο αγαπημένος φίλος που πάνω επενδύσατε ζωή και συναισθήματα για να ανακαλύψετε μια μέρα πως ποτέ δεν χάρηκε με την χαρά και τις επιτυχίες σας. Αντιθέτως, σας φθόνησε, ένιωθε μειονεκτικά δίπλα σας, υπέφερε ψυχικά και ήταν δέσμιος νοσηρών σκέψεων κακεντρέχειας και μνησικακίας.  

Υπάρχει άραγε τρόπος να θεραπευτεί ο ζηλόφθονος; Υπάρχει απαντούν οι ειδικοί, αρκεί να προσπαθήσει να τα βρει με τον ίδιο του τον εαυτό, να πάψει να τον συγκρίνει με τους άλλους, να λύσει τα δεσμά της κατωτερότητας που τον κρατούν φυλακισμένο σε μια στρεβλή εικόνα της πραγματικότητας. Όσο για εσάς, το επίκεντρο του φθόνου τους; Αυτό πέρα από τα συναισθήματα της απογοήτευσης ή της προδοσίας που μπορεί να νιώσετε, ίσως θα πρέπει να επικεντρωθείτε στην σκέψη πως «είναι καλύτερα να σε φθονούν, παρά να σε λυπούνται» όπως είπε και ο Περίανδρος.