Το αυτιστικό παιδί. Ένα ξεχωριστό παιδί

Έχετε ποτέ γνωρίσει ένα παιδί διαφορετικό από τα άλλα; Ένα παιδί που πάσχει από αυτισμό; Έχετε συνυπάρξει ποτέ με αυτό το ξεχωριστό παιδί; Έχετε προσπαθήσει να το γνωρίσετε πραγματικά;

Δυστυχώς, ακόμη και σήμερα οι άνθρωποι στο άκουσμα της λέξης αυτισμός ταράζονται… Λόγω άγνοιας, ελλιπών γνώσεων ή προτύπων από ταινίες ή μυθιστορήματα, έχουν με τα χρόνια σχηματιστεί λανθασμένα στερεότυπα, τα οποία καλό είναι να αποκατασταθούν.

Οι διαταραχές που περιλαμβάνονται στο φάσμα του Αυτισμού (“Διάχυτες Αναπτυξιακές Διαταραχές”) είναι νευροαναπτυξιακές διαταραχές που εμφανίζουν μεγάλη ποικιλία έκφρασης. Στο πλαίσιο αυτής της διαταραχής, εμποδίζεται ή δυσκολεύεται η ανάπτυξη ορισμένων ψυχολογικών δεξιοτήτων που σχετίζονται με την κοινωνική συναλλαγή και αμοιβαιότητα, την επικοινωνία και την οργάνωση πρόσφορης και σκόπιμης δραστηριότητας. Υπάρχει μεγάλη ποικιλία στη μορφή των συμπτωμάτων, το συνδυασμό δυσκολιών και το βαθμό βαρύτητας ανάλογα με τη βαθμό της πάθησης αλλά και τα μοναδικά χαρακτηριστικά του κάθε παιδιού.

Γνωρίζοντας καλύτερα όμως ένα τέτοιο ξεχωριστό παιδί θα μάθεις πολλά για την υπέροχη διαφορετικότητα του. 

➡️ Εμφανίζει τελειομανία σε ότι αφορά πράξεις καθημερινότητας και ρουτίνας.Ο κόσμος μας φαίνεται απρόβλεπτος και χαοτικός στα άτομα με αυτισμό. Προτιμούν να ζουν με καθημερινές ρουτίνες, και έτσι ξέρουν τι θα τους συμβεί κάθε μέρα. Μπορεί να θέλουν να πηγαίνουν από τον ίδιο δρόμο στο σχολείο, να τρώνε το ίδιο ακριβώς πρωινό κάθε μέρα. Όταν εκπαιδευθούν να κάνουν κάτι με συγκεκριμένο τρόπο, τους είναι δύσκολο να το κάνουν διαφορετικά.

➡️Έχει ιδιαίτερα ενδιαφέροντα. Πολλά άτομα με αυτισμό έχουν έντονα ενδιαφέροντα όπως πινακίδες αυτοκινήτων, τραίνα, μουσική, αριθμούς, αλλά και ασυνήθιστα πράγματα όπως σκουπίδια ή και μέρη του σώματος πόδια, αγκώνες. Τα μικρότερα παιδιά μπορεί να ενδιαφέρονται για δεινόσαυρους, σημαίες, καρτούν. Η ενασχόλησή τους με αυτά μπορεί να είναι έως και εμμονική. Τα κάνει όμως ευτυχισμένα και όσοι μπορούν τα επιλέγουν για σπουδές ή και για εργασία.

➡️Έχει πολύ δυνατή μνήμη σε συγκεκριμένα πράγματα που το ενδιαφέρουν. Ενδέχεται να έχει κλίση στις καλές τέχνες και στους ηλεκτρονικούς υπολογιστές, πολλά αυτιστικά παιδιά έχουν. Τέτοια ταλέντα, πρέπει να ενθαρρύνονται. Είναι ανάγκη, να ενθαρρύνεται η ανάπτυξη των ταλέντων των παιδιών. Συγκεκριμένες κλίσεις (ταλέντα) πρέπει να μετατρέπονται σε δεξιότητες για μελλοντική απασχόληση.

➡️ Χρησιμοποιεί καλά την οπτική δίοδο πληροφόρησης, είναι οπτικά σκεπτόμενο. Σκέπτεται με εικόνες. Και αποτυπώνει τα πάντα καλύτερα με τη μέθοδο των εικόνων

.➡️ Δεν μπορεί να ανεχτεί έντονους ήχους όπως πχ τον οδοντιατρικό τροχό αλλά και διάφορα οπτικά ερεθίσματα όπως πχ τα φώτα φθορίου που αναβοσβήνουν πολλές φορές μέχρι να ανάψουν. 

➡️ Είναι έντιμο και ειλικρινές. Έχει καθαρή και αγαθή σκέψη.

➡️ Δεν δικαιολογεί και δεν υπερασπίζεται τον εαυτό του.

➡️ Δυσκολεύεται να «διαβάσει» τους άλλους ανθρώπους (να αναγνωρίσει ή να κατανοήσει τα συναισθήματα και τις προθέσεις τους) και να εκφράσει τα δικά του συναισθήματα. Για αυτό μπορεί να φαίνεται «αναίσθητο» στους άλλους ή να συμπεριφέρεται περίεργα και με τρόπο «μη κοινωνικά αποδεκτό». Πολλές φορές έχει ανάγκη να απομονωθεί όταν κουραστεί από τη συναναστροφή του γιατί δεν μπορεί να τους κατανοήσει.

Το άτομο με αυτισμό θέλει πολύ να κάνει φίλους όμως λόγω των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών του δεν μπορεί να τους προσεγγίσει. Και εδώ είναι που ξεκινά το δικό μας έργο, είτε σαν συγγενείς, είτε σαν φίλοι, σαν μέρος του κοινωνικού περίγυρου ενός αυτιστικού ατόμου. Έχοντας πλέον τη σωστή και ολοκληρωμένη γνώση για τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του μπορούμε με τον ορθό τρόπο να το προσεγγίσουμε και να το βοηθήσουμε να ενσωματωθεί στο δικό μας μικρόκοσμο όσο πιο εύκολα και ανώδυνα γίνεται. Ένα παιδί θέλει να έρθει πιο κοντά σου αλλά δυσκολεύεται. Όχι επειδή δεν θέλει ή επειδή φοβάται αλλά επειδή απλά είναι διαφορετικό και ζητάει από εσένα να το καταλάβεις. Να το σεβαστείς. Να του χαμογελάσεις αληθινά. Να του ανοίξεις την αγκαλιά σου. Με λίγες λέξεις: να το αποδεχτείς. Τόσο απλά. 

Άλλωστε:«Κάθε μορφή αναπηρίας είναι τόσο μεγάλη, όσο της επιτρέπουμε να είναι». –Freddy Bloom-