Ιούλ
Καλοκαίρι και ψάρεμα, ένα χόμπυ που βρίσκει πολλούς υποστηρικτές, ένα επάγγελμα που τρέφει χιλιάδες ελληνικές νησιωτικές οικογένειες, μια απενεχοποιημένη δραστηριότητα σε σχέση με τα φιλοζωϊκά μας αισθήματα. Ο λόγος; Η σπλαχνικότητά μας φαίνεται να συνδέεται πιο εύκολα με τα έμβια όντα που στις φλέβες τους ρέει αίμα και οι φωνητικές τους χορδές κραυγάζουν στον πόνο, ενώ δυσκολεύεται να ταυτιστεί με τα άμοιρα ψάρια και ακόμη χειρότερα τα καρκινοειδή που φαντάζουν καλά θωρακισμένα στα μάτια μας και δεν προξενούν τη λύπησή μας. Αξίζει δε να τονιστεί πως πρόσφατα, στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο κατατέθηκε προς ψήφιση μια τροπολογία που ζητούσε να συμπεριληφθεί στη νομοθεσία μια ευαισθητοποιημένη μεταχείριση των πλασμάτων της θάλασσας και η πρόβλεψη για τους αστακούς, τα καβούρια και τα ψάρια. Αυτά τα πλάσματα που οι άνθρωποι καταδικάζουμε να πεθαίνουν από ασφυξία πάνω στις κουβέρτες των αλιευτικών, που τα βράζουμε ζωντανά κι ας φωνάζουν οι επιστήμονες ότι βάσει του DNA τους νιώθουν πόνο και επιδεικνύουν συμπεριφορές και βιολογικές αντιδράσεις που δείχνουν ότι επεξεργάζονται τα ερεθίσματα και αισθάνονται.. Αξίζουν και αυτά την ευπλαχνία μας, έστω τουλάχιστον έναν ακαριαίο τρόπο θανάτωσης για χάρη της ….γαστρονομίας
Και όμως η τροπολογία καταψηφίστηκε.. Ίσως είναι πολύ νωρίς ακόμη για το πολιτικό κατεστημένο της γερασμένης Ευρώπης…
