Το κλήμα του Παυσανία

Το κλήμα του Παυσανία. Πώς άραγε θα νιώθαμε αν γνωρίζαμε ότι απολαμβάνουμε την σκιά μιας γιγάντιας κληματαριάς, στην οποία είχε αναπαυθεί πριν 2.000 χρόνια και ο ίδιος ο Παυσανίας; Και όμως δεν αποτελεί σενάριο επιστημονικής φαντασίας! Ο Παυσανίας έγινε ιδιαίτερα γνωστός για το σύγγραμμα του «Ελλάδος περιήγησις», ένα εκτενές έργο που περιγράφει την αρχαία Ελλάδα με μαρτυρίες από πρώτο χέρι. Ο δαιμόνιος και ακατάπαυστος περιηγητής και γεωγράφος, που έζησε τον 2 αιώνα μ.Χ., περιγράφει με γλαφυρότητα την εντύπωση που του έκανε το θέαμα ενός δέντρου που αντίκρισε στην ορεινή Αχαΐα λόγω του μεγέθους και της βλάστησής του. Σήμερα, οι ντόπιοι αποκαλούν το δέντρο με τους τεράστιους κορμούς – το μήκος των οποίων αγγίζει τα 100 μέτρα – «κλήμα του Παυσανία», προς τιμήν του μεγάλου γεωγράφου της αρχαιότητας, που φέρεται να επισκέφτηκε την περιοχή και να ξεκουράστηκε στον ίσκιο του.

Το κλήμα είναι ένα φυσικό μνημείο, ένα όμορφο έργο της φύσης, μήκους 100 μέτρων και ηλικίας άνω των 2 χιλιάδων ετών, το οποίο βλασταίνει ακόμη, ζωντανή απόδειξη της ξακουστής ελληνικής οινοπαραγωγής και αμπελοκαλλιέργειας από την αρχαιότητα ως τις μέρες μας. Ανήκει βοτανικά στο είδος της #άγριας #αμπέλου, από το οποίο εξελίχθηκε το γνωστό σε όλους μας υποείδος, από το οποίο προέρχονται οι σημερινές καλλιεργούμενες ποικιλίες αμπελιών με τα λαχταριστά σταφύλια. Το “Κλήμα του Παυσανία” βρίσκεται στον οικισμό Σελλά Παγκρατίου, στα σύνορα των νομών Αρκαδίας-Αχαΐας. Μπορούμε εύκολα να το επισκεφθούμε, καθώς υπάρχει σχετική σήμανση και αποτελεί, φυσικά, τουριστικό πόλο έλξης. Το κλήμα του Παυσανία ανακηρύχθηκε Διατηρητέο Μνημείο της Φύσης, ένα μνημείο που εκτός από σπουδαία ιστορική αξία έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον από βιολογική άποψη. Το ανησυχητικό παρ’ όλα αυτά είναι ότι, όπως και πολλά άλλα περιβαλλοντικά μνημεία της χώρας μας έχουν αφεθεί στην τύχη τους, έτσι και το «κλήμα Παυσανία» κινδυνεύει να αποξηρανθεί και να εξαφανιστεί. Γι’ αυτό είναι πολύ σημαντικό, αφενός να ενημερωθούμε για την ύπαρξη του μνημείου αυτού με την ανυπολόγιστη επιστημονική αξία και αφετέρου να αναλάβουμε δράση για την φροντίδα του. Τέλος, ας αναλογιστούμε πόσο αγέρωχο έχει αντέξει τόσους αιώνες, προσφέροντας την σκιά του στους κατάκοπους ταξιδιώτες. Δεν θα ήταν, λοιπόν, μια εντυπωσιακή εμπειρία ως επισκέπτες να νιώσουμε κι εμείς τον ίδιο ενθουσιασμό, απολαμβάνοντας την δροσιά που προσφέρουν απλόχερα οι κορμοί του;