Συμφιλίωση

Άλλη μια χρονιά φτάνει στο τέλος της.. Ο καθένας από εμάς αν κάνει το απολογισμό του σίγουρα θα βρει απώλειες, δυσκολίες και αρνητικά συναισθήματα. Η συμφιλίωση με την ευαλωτότητα μας αλλά και με τη ρευστότητα και την αβεβαιότητα των καιρών είναι απαραίτητη προϋπόθεση για να διαβούμε το κατώφλι της νέας χρονιάς. 

Σε κοινωνικό και παγκόσμιο επίπεδο το 2021 είχαμε να αντιμετωπίσουμε την πανδημία του κορωνοϊού και όλα τα μέτρα που πάρθηκαν για την αντιμετώπισή τους. Ο ιός μάς υποχρέωσε να ματαιώσουμε σχέδια, ταξίδια, να αλλάξουμε συνήθειες, να κλειστούμε κοινωνικά. Μας δίδαξε τη σημασία της προσαρμοστικότητας για την επιβίωση μας και την συμφιλίωση με τις αλλαγές που μας επιφυλάσσει η ζωή. Κατέρριψε την ψευδαίσθηση του άτρωτου της ανθρώπινης υπόστασης και μας δίδαξε να απολαμβάνουμε αξίες όπως :την υγεία μας, την οικογένεια μας, τις φιλίες μας, τους δεσμούς μας με ανθρώπους που μας στηρίζουν και μας αγαπούν. Αφήνουμε πίσω όλες εκείνες τις δυσάρεστες καταστάσεις που μας προκάλεσαν πόνο, δυστυχία ή απογοήτευση, διότι αυτές οι στιγμές οφείλουν να μείνουν στο παρελθόν.

Η ημέρα της Συμφιλίωσης έχει σκοπό να μας υπενθυμίσει ακριβώς αυτό. Οι εντάσεις, οι τσακωμοί και οι έριδες το μόνο που κάνουν είναι να μας αποδιοργανώνουν και να αποσταγγίζουν την θετική μας ενέργεια. Πάνω απ’ όλα όμως πρέπει να συμφιλιωθούμε με τον ίδιο μας τον εαυτό. Εάν το καταφέρουμε αυτό, ίσως να έχουμε βρει το κλειδί της αποκατάστασης όλων των σχέσεων μας, αφού όλα ξεκινούν απο την καλή σχέση που έχουμε με τον εαυτό μας. Συνήθως ψάχνουμε την ευτυχία σε άλλους και διατηρούμε τοξικές σχέσεις αναζητώντας συνεχώς επιβεβαίωση. Οι αληθινές σχέσεις, όμως, είναι αυτές που προκύπτουν από αγάπη και σεβασμό και όχι για να καλύψουν τις όποιες ανασφάλειες μας.

Απαραίτητη προϋπόθεση για την συμφιλίωση είναι η συγχώρεση: να συγχωρούμε ένα ανθρώπινο λάθος, μία άσχημη συμπεριφορά, έναν δικό μας λανθασμένο χειρισμό, μία ενδεχόμενη αποτυχία. Συγχώρεση όμως δεν είναι η αποδοχή μιας αδικίας για την διατήρηση μιας μόνο φαινομενικής σχέσης. Η συμφιλίωση, λοιπόν, έρχεται να μας διδάξει να γίνουμε πιο υπομονετικοί απέναντι στις δυσκολίες που αντιμετωπίζουμε, να είμαστε δεκτικοί και διαλλακτικοί στις αντίθετες απόψεις με τις δικές μας, να αποφεύγουμε τις ακραίες συγκρούσεις. Είδαμε ανθρώπους γύρω μας να αντιδρούν απρόβλεπτα και είναι σαν να τους αντικρίσαμε για πρώτη φορά. Η απειλή δεν είναι ο άνθρωπος. Είναι η πανδημία. Το να κοιτάζουμε άγρια τον συνάνθρωπο μας γιατί έχει διαφορετικές απόψεις από εμάς, η γιατί βήχει, και ας πνίγηκε από το σάλιο του, δεν μας προστατεύει περισσότερο. Ας ανοίξουμε την αγκαλιά μας στους ανθρώπους έστω και νοητά αλλά προπαντός ας αγκαλιάσουμε με αγάπη και αυτοφροντίδα τον εαυτό μας. Ας φτιάξουμε ένα καινούργιο τέλος πριν τη νέα αρχή!