Οκτ
Κάθε ημέρα είναι ένα θαύμα ζωής. Όμως υπάρχουν συνάνθρωποι μας που παλεύουν για αυτό το θαύμα. Τις αποκαλούμε μαχήτριες. Λες και έχουν εκείνες την απόλυτη ευθύνη της μάχης που δίνουν. Το να είσαι δυνατός όμως όλη την ώρα είναι εξαιρετικά εξαντλητικό και δύσκολο. Γιατί στην πραγματικότητα φοβάσαι, πονάς, αγωνιάς και παραμένεις φοβισμένος σε όλη σου την ζωή αν επιβιώσεις. Και κανείς δεν μπορεί να καταλάβει ότι μπορεί να νίκησες τον καρκίνο όμως θα συνεχίσεις να τρέμεις μην καραδοκεί στην επόμενη στροφή του μονοπατιού της ζωής σου. Κανείς δεν μπορεί να διανοηθεί πως οι χημειοθεραπείες που πέρασες άφησαν καταλυτική επιβάρυνση στην υγεία σου, στην ψυχολογία σου και την προσωπικότητά σου.Δεν είναι όλα ροζ κορδέλες και συμμετοχή σε διοργανώσεις ευαισθητοποίησης. Μερικοί άνθρωποι θέλουν να κρατούν τον αγώνα τους ιδιωτικό. Όπως και τα μέλη της οικογένειας τους, που στέκονται και αυτά φοβισμένα και βουβά δίπλα τους. Γι ´αυτό ας σταθούμε κοντά τους με ευαισθησία και κατανόηση χωρίς να κρίνουμε τις αποφάσεις τους, τις πράξεις τους, τα συναισθήματα τους. Γιατί αυτό που νιώθουν οι άνθρωποι αυτοί εμείς δεν μπορούμε να το νιώσουμε. Όπως δεν μπορούμε να νιώσουμε κάτι που δεν συμβαίνει σε εμάς. Ας μην εκφράζουμε απόψεις και υποθέσεις για τους λόγους που προσβλήθηκε κάποιος από καρκίνο. Η ασθένεια μπορεί να συμβεί στον καθένα μας σε οποιαδήποτε ηλικία χωρίς να προϋπάρχουν οι «προφανείς» λόγοι. Και όλοι έχουμε ανάγκη από ένα στήριγμα στις δύσκολες ώρες της ασθένειας. Ας είμαστε εκεί κοντά τους για να τους μεταγγίζουμε με την αγάπη μας, ελπίδα και αισιοδοξία. Μόνο έτσι θα ξεκλειδωθούν τα ανυποψίαστα αποθέματα δύναμης που αναδύονται σε κάθε άνθρωπο όταν η ζωή φέρνει τις δύσκολες δοκιμασίες. Εκείνες που το να είσαι δυνατός δεν είναι επιλογή… είναι μονόδρομος.
25 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ: ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΚΑΡΚΙΝΟΥ ΤΟΥ ΜΑΣΤΟΥ
