Ο ερχομός της Άνοιξης

Πάντα μου φέρνει χαρά ο ερχομός της άνοιξης… Ίσως γιατί ο χειμώνας βάρυνε τους ώμους μου… Και δεν είναι τα χοντρά μπουφάν αυτά που με ενοχλούν όσο το γκρι… το γκρι στα μάτια των ανθρώπων, αυτών που περπατούν στους δρόμους… Τα σκυθρωπά τους πρόσωπα… η βιασύνη τους να επιστρέψουν σπίτι και η διάθεση τους να γκρινιάζουν για το κάθε τι. Και με ένα τρόπο μαγικό, μόλις αρχίζει δειλά-δειλά να κάνει την εμφάνισή της η άνοιξη, οι εκφράσεις των περαστικών αλλάζουν μορφή… η καμπύλη των χειλιών της αποκτά ανοδική πορεία. Τα χοντρά κασκόλ αφαιρούνται και τη θέση του μαύρου παίρνει το χρώμα. Οι συζητήσεις δεν έχουν μόνο έννοιες, όλοι κάνουν πλάνα για διακοπές και αντί να επιστρέψουν σπίτι, επισκέπτονται όμορφα στέκια περνώντας χρόνο με τους ανθρώπους που αγαπούν. Τα πάρκα γεμίζουν παιδιά μέχρι το βράδυ… Παρέες ξεσηκώνουν γειτονιές από τις βροντερές φωνές τους και το πράσινο αποκτά χρώμα από τα ανθάκια που ξεπροβάλλουν. Το φεγγάρι αργεί να εμφανιστεί, αφήνει χώρο στον ήλιο. Μα και όταν έρθει, φωτίζει γλυκά το δρόμο για να μας συνοδεύσει στις βόλτες και τους περιπάτους μας… Η νύχτα πια δεν είναι απόκοσμη και απειλητική. Λοιπόν, είστε έτοιμοι; Ο Μάρτιος είναι εδώ…

*Credits to: Μεταξία Βρακά

Καλό μήνα σε όλους!