Μαρ
Του κάνεις όλα τα χατίρια, τον κοιτάζεις στα μάτια προκειμένου να προλάβεις το επόμενο παράπονο, αγανακτείς μέσα σου για το αιώνιο ανικανοποίητο που τον διακατέχει. Εκείνος όμως εκεί. Παραμονεύει θαρρείς την κάθε στιγμή για να γκρινιάξει, να κλέψει το χαμόγελο από τους γύρω του, να τραβήξει την προσοχή με τα παράπονά του. Και δυστυχώς, όσο αντιπαθής και να γίνεται, πάντα θα υπάρχει κάποιος να τον ακούσει, να τον βοηθήσει, να αφιερώσει χρόνο. Για εκείνον όμως, φταίνε όλοι και όλα και η λέξη αυτο-επίγνωση είναι άγνωστη στο λεξιλόγιό του.
Η πραγματικότητα όμως είναι εντελώς διαφορετική. Ο γκρινιάρης είναι ένας εγωιστής που βρίσκεται σε διαρκή μάχη με τον ίδιο τον εαυτό του και τις επιλογές του, αλλά στην ουσία εθελοτυφλεί και του είναι δύσκολο να το παραδεχτεί. Υπάρχει βέβαια και ένας «εναλλακτικός» γκρινιάρης, που επιλέγει αυτή τη στάση ζωής προκειμένου να τραβάει πάνω του όλα τα φώτα. Σε όποιον τύπο και αν ανήκει πάντως, ο κοινός παρονομαστής ονομάζεται «αντίσταση σε οποιαδήποτε αλλαγή» γιατί στην πραγματικότητα δεν ενδιαφέρεται να αλλάξει κάποια κατάσταση ο ίδιος, παρά περιμένει από τους άλλους να μαντεύουν και να προσπαθούν να το κάνουν, χωρίς εκείνος να φέρει καμία ευθύνη. Έτσι η γκρίνια είναι αναπόφευκτη γι’αυτόν και μετατρέπεται σε τρόπο ζωής. Η δουλειά του δεν τον ικανοποιεί, αλλά δεν κάνει και τον κόπο να την αλλάξει, ο σύντροφός του είναι λιγότερος των προσδοκιών του αλλά που να τρέχει για νέες εμπειρίες, τα παιδιά του στέκονται απόμακρα γιατί νιώθουν την απογοήτευση του για αυτά, η ζωή του γενικότερα είναι πάντα μαύρη, αλλά δεν κάνει προσπάθειες να την βελτιώσει. Όσο για ιατρική ή φαρμακευτική βοήθεια, δεν διαθέτει χρόνο ούτε και χρήμα για κάτι τέτοιο. Και έτσι παραμένει ο αιώνιος αντιπαθής της οικογένειας, που σιγά σιγά απομακρύνει και τους τελευταίους οπαδούς του, βυθίζοντας την ύπαρξή του σε ακόμη μεγαλύτερη αδράνεια και μοναξιά.
Γι’αυτό, είναι σημαντικό αν αναγνωρίσεις έγκαιρα τον αθεράπευτο εκ φύσεως γκρινιάρη και να απομακρυνθείς. Γιατί είναι μάταιο να προσπαθήσεις να τον ωθήσεις να δει τον εαυτό του όπως πραγματικά είναι. Όσο και να ικανοποιείς την κάθε του σκέψη και επιθυμία, εκείνος δεν θα ξορκίσει ποτέ την γκρίνια του για να ανακτήσει τις μικρές χαρές της ζωής. Η γκρίνια του είναι η δικαιολογία του για όλα τα δεινά, η αναπόδραστη κρυψώνα του από την διεκδίκηση της ευτυχίας του.
