Ο ήχος της σιωπής

Άνθρωποι και σιωπή. Έχει άραγε ήχο η σιωπή; Έχει! Έναν ήχο εκκωφαντικά δυνατό, σαρωτικό…τιμωρητικό. Αποκαλύπτει όλα αυτά που δεν περιγράφονται με λέξεις ή που δεν επιθυμούμε πλέον να περιγράψουμε με λέξεις. Σιωπούμε όταν τα έχουμε πει όλα ή όταν δεν έχουμε τίποτε άλλο να πούμε; Η σιωπή κλείνει μέσα της τη θλίψη, την απογοήτευση, το θυμό, την παραίτηση, την απομάκρυνση. Φωνάζει όσα νιώθουμε. Την διαλέγουμε όταν έχουμε «αδειάσει», όταν τα έχουμε πει όλα και γνωρίζουμε ότι οι προσπάθειες μας δεν θα έχουν αντίκρυσμα. Κλείνουμε το στόμα μας όταν όμως ήδη έχουμε ήδη εξηγήσει τι μας οδήγησε στην απόφαση αυτή. Αυτή είναι η σιωπή των τολμηρών. Μα υπάρχει και η σιωπή των δειλών. Αυτών που κρύβονται από τον εαυτό τους, από τα θέλω τους, από τις συγκρούσεις από τις εντάσεις. Αυτή είναι η σιωπή της κρυψώνας. Δεν είναι η λυτρωτική σιωπή που έχει στερέψει γιατί τα έχει πει όλα. Είναι η σιωπή που κρύβεσαι γιατί αδιαφορείς και επιλέγεις να κρατάς το συναίσθημα παγωμένο και μετέωρο σε ένα κενό επαφής. Μια τιμωρητική, απορριπτική, σκληρή σιωπή σχεδόν σαδιστική που επιλέγεται από αυτόν που τη χρησιμοποιεί για να τοποθετήσει υπαιτιότητα σε αυτόν που τη νιώθει. Μια καταδίκη…χωρίς δυνατότητα έφεσης. Όμως η αγάπη και το νοιάξιμο δεν ταιριάζουν με τη σιωπή. Δεν σιωπά όποιος νοιάζεται πολύ, όποιος αγαπά πολύ. Σιωπά μόνο …απέναντι σε ένα βλέμμα τρυφερότητας, μέσα σε μια σφιχτή θαλπωρική αγκαλιά, σε ένα απαλό άγγιγμα που κλείνει μέσα του χιλιάδες συναισθήματα και λέξεις. Μια όμορφη σιωπή που αφουγκράζεται και ζει την αγαλλίαση της ψυχής, την αλήθεια της καρδιάς. Ναι, αυτή η σιωπή είναι η μόνη πολύτιμη σιωπή. 

Inspiration credits to: www.anapnoes.gr