Η γιορτή της Ζωοδόχου Πηγής

Ζωή. Αυτό που μας διαφοροποιεί από τα άψυχα αντικείμενα και τους νεκρούς οργανισμούς. Αυτή που γεννούμε, αυτή που θεωρούμε ως το πολυτιμότερο αγαθό, αυτή που θρηνούμε όταν χάνεται.

Ζωοδόχος Πηγή. Η Παναγία, η Θεοτόκος, η Βρεφοκρατούσα, Γλυκοφιλούσα, Ελεούσα μα και Ζωοδόχος. Αυτή που έδωσε τη ζωή στο πιο ιερό πρόσωπο της θρησκείας μας. Αυτή που γέννησε το Θεάνθρωπο Ιησού Χριστό, αυτή που επικαλούμαστε στις δύσκολες στιγμές μας, αυτή που τιμούμε πολλές φορές μέσα στο χρόνο.

Από πού όμως προέρχεται άραγε το προσωνύμιο της ως Ζωοδόχου Πηγής που γιορτάζουμε κάθε φορά την Παρασκευή της Διακαινησίμου Εβδομάδας, δηλαδή πέντε ημέρες μετά το Άγιο Πάσχα; Πού οφείλεται άραγε η γιορτή αυτή που καθιερώθηκε μόλις τον 19ο αιώνα, ως επέτειος των εγκαινίων του ιερού ναού που ανεγέρθηκε στο Μπαλουκλί της Κωνσταντινούπολης προς τιμή της Παναγίας; Η εξήγηση κρύβεται στην αποκάλυψη μιας μυστικής ιερής πηγής από έναν στρατιώτη που αργότερα έμελλε να γίνει ο βυζαντινός αυτοκράτορας Λέων Α’ και ο οποίος, σύμφωνα με την παράδοση, την ανακάλυψε στην περιοχή του Επταπυργίου στην Κωνσταντινούπολη, την Balik που στα τούρκικα σημαίνει ψάρι. Ο Λέων, στρατιώτης το μακρινό 450 π.Χ., τριγύριζε σ’ένα δάσος στα μέρη της βασιλεύουσας, όταν ξαφνικά αντίκρισε μπροστά του έναν τυφλό που του ζητούσε απεγνωσμένα λίγο νερό για να σβήσει τη δίψα του. Ο νεαρός προθυμοποιήθηκε να τον βοηθήσει να βρει νερό και μετά από μια άσκοπη αναζήτηση άκουσε μια γυναικεία φωνή να του λέει πως το νερό βρίσκεται δίπλα του και πως πρέπει να δώσει από αυτή την πηγή να πιεί ο τυφλός και με το νερό να του αλείψει και τα μάτια, για να καταλάβει ποια του μιλούσε. Ο Λέων υπάκουσε, αναγνωρίζοντας την Παναγία στην άγνωστη φωνή καθώς ο ξένος ικανοποίησε τη δίψα του, και το σημαντικότερο, θεράπευσε τα μάτια του με το αγιασμένο νερό. Όταν κατόπιν ο στρατιώτης στέφτηκε αυτοκράτορας, έδωσε εντολή να ανεγερθεί ένας ναός στο σημείο που βρήκε την θαυματουργή πηγή, αυτόν της Ζωοδόχου Πηγής, ώστε να θυμίζει την γενναιοδωρία της Θεοτόκου και τις ευεργεσίες της προς τους πιστούς. Στην πάροδο των αιώνων, το ιαματικό νερό της πηγής θεράπευσε πολλούς ασθενείς, με πιο γνωστή την περίπτωση του αυτοκράτορα Ιουστινιανού. Με την Άλωση, τα κτίσματα του ναού και της ομώνυμης Μονής υπέστησαν μεγάλες φθορές από σεισμούς και επιδρομές, με σημαντικότερη καταστροφή αυτή του σουλτάνου Βαγιαζίτ που τα κατεδάφισε για να τα χρησιμοποιήσει ως οικοδομικά υλικά για την ανέγερση του τεμένους προς τιμή του. Οι χριστιανοί όμως της Κωνσταντινούπολης δεν έπαυσαν ποτέ να επισκέπτονται τα ερείπια του ναού για να τελούν λειτουργίες και να πίνουν το ιαματικό ζωοδόχο νερό της ιερής πηγής.  Έκτοτε, προς τιμήν, της Παναγίας, της Πηγής της Ζωής, της μητέρας του Χριστού και μητέρας όλων των χριστιανών, γιορτάζουμε κάθε χρόνο αυτήν την ημέρα με ύμνους και τιμές για την ζωή και την ελπίδα που πρόσφερε στον κόσμο με την Γέννηση του Χριστού.