Οι υπερήρωες των Παραολυμπιακών αγώνων

«Είναι εύκολο να ονειρεύεσαι. Το να ονειρεύεσαι είναι μισή αρχή. Η άλλη μισή είναι το πράττω. Ο αθλητής πρέπει να ενώνει και να δημιουργεί όνειρα. Δεν πρέπει να διαχωρίζει και να ξεχωρίζει. Στους αρχαίους Ολυμπιακούς Αγώνες το ύψιστο κλέος ήταν να είσαι άνθρωπος με αρετές. Σήμερα δεν προσμετράμε τους ανθρώπους που έχουν αρετές και εμπνέουν. Η εποχή μας απαρτίζεται από ύλη και όχι από πνευματική δυνατότητα. Δεν με όρισε νικητή αυτό το μετάλλιο. Η αξία μου δεν περιορίζεται σε ένα χάλκινο ή χρυσό μετάλλιο. Την αξία μου την όρισαν αυτοί που με μεγάλωσαν και, στην πορεία, εγώ ο ίδιος. Ας μάθουμε να ξεχωρίζουμε το νικητή από τις αξίες που τον διέπουν…Θα χαιρόμουν είτε έβγαινα πρώτος είτε τελευταίος. Πρέπει να μάθουμε στη νέα γενιά να μην είναι δέσμια της ύλης».
*Αντώνης Τσαπατάκης 

Αυτά είναι τα λόγια του Ολυμπιονίκη μας στους Παραολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο. Του αθλητή μας που δηλώνει ότι ανακάλυψε μια νέα ζωή μέσα στην πισίνα μετά από το ατύχημα που τον καθήλωσε σε αναπηρικό καρότσι στα 18 του χρόνια. 

Η σημερινή ημέρα είναι αφιερωμένη στους υπερήρωες. Και οι Παραολυμπιακοί αγώνες ήταν γεμάτοι υπερήρωες, γεμάτοι μαθήματα για τις δυνατότητες που ανοίγει η ανθρώπινη θέληση, για τη χαρά του ευ-αγωνίζεσθαι και για την αξία της προσπάθειας και της επιμονής. Μάθημα να αντιμετωπίζουμε την αναπηρία χωρίς προκαταλήψεις. Σε μια κοινωνία όπου τα άτομα με αναπηρία ζουν μια δύσκολη, διαφορετική καθημερινότητα από εκείνες των αρτιμελών, η απόφαση αλλά και ο αγώνας που καταβάλλουν να κυνηγήσουν ένα τέτοιο όνειρο είναι υπεράνθρωπος. Φυσικά και επαινούμε όλους όσους κερδίζουν μια από τις κορυφαίες θέσεις, όμως ένα τεράστιο «μπράβο» και «ευχαριστώ» αξίζουν σε όλους όσους συμμετείχαν στη διοργάνωση. 

Η «πρωτοβουλία» διοργάνωσης αγώνων για άτομα με αναπηρία ανήκει στον Δρ. Ludwig Guttmann, έναν -γεννημένο στη Γερμανία- Βρετανό Νευρολόγο, ο οποίος οργάνωσε και διεξήγε το 1944 τους (άτυπους) Παραολυμπιακούς Αγώνες στη Μ. Βρετανία. Οι πρώτοι επίσημοι Παραολυμπιακοί Αγώνες διεξήχθησαν το 1960 στη Ρώμη της Ιταλίας όπου συμμετείχαν 400 αθλητές από 23 χώρες, οι οποίοι αντιμετώπιζαν σοβαρούς τραυματισμούς της σπονδυλικής στήλης.Το πρώτο συνθετικό της λέξης “Paralympics” προέρχεται από το ελληνικό -παρά-, το οποίο έχει την έννοια του «δίπλα» και του «παράλληλα». Ουδεμία σχέση έχει η συγκεκριμένη χρήση του συνθετικού με τις λέξεις «παράλυση» ή «παραπληγία», όπως συχνά παρανοείται από το ευρύ κοινό.

Οι Παραολυμπιακοί Αγώνες αποτελούν το κορυφαίο αθλητικό γεγονός, για αθλητές υψηλών επιδόσεων με αναπηρία και τη δεύτερη σε μέγεθος διοργάνωση μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες.Μια αναπηρία μπορεί να είναι κρυφή ή φανερή, να επηρεάζει περισσότερο ή λιγότερο την καθημερινότητα των ατόμων με αυτή, να προκύπτει εκ γενετής ή να είναι επίκτητη. Στους Παραολυμπιακούς Αγώνες όλες οι εκδοχές της γίνονται ορατές και μας βοηθούν να απαλλαγούμε από τους ψευδείς διαχωρισμούς. Μέσω των Παραολυμπιακών αγώνων μπορεί να γίνει αντιληπτός ο αγώνας που δίνουν οι αθλητές με αναπηρία, αφού οι επιδόσεις και τα ρεκόρ τους σε πολλά αθλήματα διαφέρουν μόνο μερικά δευτερόλεπτα από αυτά των αρτιμελών αθλητών. 

Φέτος οι διακρίσεις της χώρας μας ήταν πολλές. Αξιοθαύμαστα κατορθώματα από τους δικούς μας υπερήρωες. Αυτούς που γεννήθηκαν με αναπηρία ή κατάφεραν να ξεπεράσουν τη δραματική συγκυρία της ζωής τους που τους κατέστησε ανάπηρους. Αυτούς που φτάνουν να διαπρέπουν σε δύσκολους αγώνες που ακόμη και ένας αρτιμελής δεν θα μπορούσε να επιτύχει. Κυρίως όμως μεταφέρει το σημαντικό μήνυμα της δύναμης και της ατσάλινης θέλησης: Δεν υπάρχει κάτι που δεν μπορείς να κάνεις αν πραγματικά το θέλεις με όλη σου την ψυχή. Ακόμη και αν κάποιοι προσπαθούν να σε πείσουν για το αντίθετο.