Δεκ
Νανούρισμα! Το πρώτο τραγούδι που καταγράφει ο παιδικός εγκέφαλος και το οποίο έχει τη δύναμη να μας γυρίζει πίσω στο χρόνο κάθε φορά που το ακούμε, είναι το #νανούρισμα. Η αξία του έχει αποδειχθεί διαχρονική και ανεκτίμητη.
Το νανούρισμα είναι για το γονιό ένας αόρατος ισχυρός #δεσμός με το μωρό του, μια ρουτίνα αγάπης που το βοηθά να χαλαρώνει και να κοιμάται. Έρευνες έχουν δείξει πως λειτουργεί #καταπραϋντικά στον εγκέφαλο των παιδιών και τα βοηθά να ρυθμίζουν τα #συναισθήματά τους από τα πρώτα του χρόνια. Είναι γνωστό πως η #μουσική δημιουργεί ένα αίσθημα ευφορίας είτε πρόκειται για ενήλικα είτε για παιδί και ο ίδιος ο ρυθμός του νανουρίσματος έχει την ικανότητα να διεγείρει μέσα από τις κατάλληλες νευρικές συνάψεις μια θετική και χαρούμενη ατμόσφαιρα. Το σημαντικότερο όμως που καταφέρνει, είναι να δημιουργεί ένα ξεχωριστό κώδικα επικοινωνίας ανάμεσα στους #γονείς και το παιδί, ο οποίος ενεργοποιείται κάθε φορά που το κρατούν #αγκαλιά ή το χαϊδεύουν τραγουδώντας απλά και ρυθμικά το δικό τους, μοναδικό νανούρισμα.
Οι έρευνες έχουν δείξει πως κατά τη διάρκεια του μελωδικού νανουρίσματος εκλύεται #ωκυτοκίνη στον εγκέφαλο, μια ορμόνη που όταν ενεργοποιείται πλημμυρίζει την ανθρώπινη ύπαρξη με ισχυρά συναισθήματα αγάπης και τρυφερότητας. Ανοίγει ο δρόμος που χαράζει τις πρώτες υποσυνείδητες #αναμνήσεις του μωρού, το ιδιαίτερο και εντελώς προσωπικό ψυχικό δέσιμο που ενεργοποιείται κάθε φορά που το μικρό ακούει το ρυθμικό σκοπό και καταλαβαίνει πως ήρθε η ώρα της χαλάρωσης, της ιδιαίτερης στιγμής του με την αγκαλιά, της λαχτάρας του να νιώθει #αγάπη και #ασφάλεια.
Το #ποίημα του Γιάννη Ρίτσου «Πρωινό Άστρο» αποτελεί ένα ξεχείλισμα πατρικής τρυφερότητας, ένα λυρικό νανούρισμα προς τη νεογέννητη κόρη του.
Κοριτσάκι μου,
θέλω να σου φέρω τα φαναράκια των κρίνων
να σου φέγγουν τον ύπνο σου.
Θέλω να σου φέρω ένα περιβολάκι ζωγραφισμένο με λουλουδόσκονη
πάνω στο φτερό μιας πεταλούδας
για να σεργιανάει το γαλανό όνειρό σου.
Θέλω να σου φέρω ένα σταυρουλάκι αυγινό φως
δυο αχτίνες σταυρωτές απ’ τους στίχους μου
να σου ξορκίζουν το κακό
να σου φωτάνε μη μου σκοντάψεις,
Κοριτσάκι, έτσι γυμνόποδο και τρυφερό
στ’ αγκάθι κ’ ενός ίσκιου.
Κοιμήσου.
Να μεγαλώσεις γρήγορα.
Έχεις να κάνεις πολύ δρόμο, κοριτσάκι,
κ’ έχεις δυο πεδιλάκια μόνο από ουρανό.
Κοιμήσου.
Το πρόσωπο της μητερούλας φέγγει πάνω απ’ τους ρόδινους λοφίσκους του ύπνου σου
εαρινό φεγγάρι ανάμεσα από τα στάχυα της έγνοιας της
και τα τριαντάφυλλα των τραγουδιών μου.
Κοιμήσου, κοριτσάκι.
Είναι μακρύς ο δρόμος.
Πρέπει να μεγαλώσεις.
Είναι μακρύς
μακρύς
μακρύς ο δρόμος.
