Μια σακούλα στο ταξίδι της γης

Με πήρες από το σούπερ μάρκετ, με γέμισες με τρόφιμα μέχρι σκασμού, με έσυρες στο πάγκο της κουζίνας και με τσαλάκωσες βάναυσα όταν τελείωσες να τακτοποιείς τα ψώνια σου στο ψυγείο και τα ντουλάπια σου.  Μετά από μέρες με θυμήθηκες και τύλιξες τα παπούτσια σου μέσα μου για να πατήσεις σε κάτι ακάθαρτα νερά και στη συνέχεια με πέταξες αδιάφορα σε ένα ανοικτό κάδο. Ο άνεμος φύσηξε και με πήρε μακρυά. Ταξίδεψα ελεύθερη και χάρηκα αφάνταστα την ανεξαρτησία και εκείνη την αίσθηση ξεγνοιασιάς που ένιωσα καθώς κυμάτιζα ψηλά και χόρευα με το ρυθμό του ανέμου. Έπειτα όμως προσγειώθηκα σε μια παραλία όπου συνάντησα πολλές φίλες ίδιες μ’εμένα και ξεκινήσαμε να την καταλαμβάνουμε ολοένα και περισσότερο ώσπου μια ριπή αέρα με έριξε στη θάλασσα. Φούσκωσα, πάλεψα με το κύμα μα δεν κατάφερα να παραμείνω στον αφρό, παρά παρασύρθηκα στα βαθιά, χαζεύοντας το μαγικό βυθό. Είδα, ή μάλλον άκουσα τα πικρόχολα σχόλια για την περιβαλλοντική ευαισθητοποίηση που έλεγε μια κυρία, καθώς τυλίχθηκα στο πόδι της την ώρα που κολυμπούσε, για να προσγειωθώ άκομψα επάνω σε μια συστάδα από φύκια που κυμάτιζαν ρυθμικά με την κίνηση του νερού. Έμεινα μέρες κοντά στο βυθό, καβάλησα ψάρια και όστρακα, βράχια και άμμο, όταν μια μικρή χελώνα με αιφνιδιάσε και βιάστηκε να με καταπιεί. Πάλεψα μαζί της και στο τέλος κατάφερα και την έπνιξα για να συνεχίσω ανενόχλητη το ταξίδι μου. Κάποια μικρά κομματάκια μου τάισαν τα γειτονικά ψαράκια, μα δεν πτοήθηκα γιατί είχα βάλει σκοπό να βρω τις άλλες φίλες μου που κι’αυτές τις είχε παρασύρει το κύμα. Και ω του θαύματος, τα κατάφερα μετά από πολύμηνο ταξίδι και βρέθηκα σε ένα πελώριο νησί από σακούλες, καλαμάκια και άλλα πλαστικά, να επιπλέουμε χαρούμενα στον ωκεανό. Είχαμε πετύχει! Είχαμε δημιουργήσει το δικό μας νησί, ένα πλωτό κόσμο που το πλαστικό βασίλευε και που υποσχόταν να παραμείνει αναλλοίωτο για τουλάχιστον 100 χρόνια! Τι κι αν κατά καιρούς προσπαθούσαν να μας μαζέψουν, εμείς ξέραμε πως διαρκώς θα αυξανόμασταν σε αριθμούς γιατί γνωρίζαμε από πρώτο χέρι την αδιαφορία των ανθρώπων για το περιβάλλον, την ανάγκη τους να μη χάσουν τη βολή τους, την ασυδοσία τους να αποστραγγίζουν τον πλανήτη και να αδιαφορούν για τα δώρα της μητέρας φύσης.  

Ημέρα της πλαστικής σακούλας σήμερα και ας ελπίσουμε αυτή η πλασματική ιστοριούλα να παραμείνει στη φαντασία μας μόνο προτού είναι πολύ αργά …

Credits to:@Rica Christidi