Μη με λησμόνει

Όταν ο Θεός έπλασε τα λουλούδια, χάρισε στο καθένα το όνομα του. Λησμόνησε όμως ένα μικρό γαλανό λουλούδι που έστεκε σεμνό και ταπεινό κοντά στην κοίτη ενός κελαρυστού ποταμιού. Τότε εκείνο ξεπρόβαλε το κεφαλάκι του και αναφώνησε: « Μεγάλε Πατέρα, σ´όλα τα λουλούδια χάρισες ένα όνομα. Εμένα γιατί με ξέχασες;»Ο Παντοδύναμος τότε αποκρίθηκε: « Έχεις δίκιο. Δεν έπρεπε να λησμονηθείς και γι ´αυτό το όνομα σου θα είναι -μη με λησμόνει-» 

Στον κόσμο των λουλουδιών το -μη με λησμόνει-συμβολίζει την αληθινή και αθάνατη αγάπη. Ο θρύλος του, για τον οποίο υπάρχουν πολλές παραλλαγές, μας ταξιδεύει στις όχθες του Δούναβη όπου ένα ερωτευμένο ζευγάρι αντίκρυσε για πρώτη φορά αυτά τα όμορφα μπλε άνθη σε μια νησίδα στη μέση του ποταμού. Ο άνδρας μπήκε στο νερό για να τα κόψει και να τα χαρίσει στην αγαπημένη του, μα το ισχυρό ρεύμα τον παρέσυρε μακρυά της και τότε εκείνος πέταξε το γαλάζιο μπουκέτο στην όχθη του ποταμού φωνάζοντας της να μη τον λησμονήσει. Εκείνη έκτοτε και μέχρι που έκλεισε τα μάτια της φορούσε τα μπλε ανθάκια στα μαλλιά της και δεν τον ξέχασε ποτέ. Μάλιστα σε πολλές περιοχές θεωρείται πως αν το ζευγάρι τη μέρα του γάμου του, φορέσει λουλουδένια στέφανα από τα «μη με λησμόνει» τότε ο έρωτάς του θα διαρκέσει για πάντα. Στην Χριστιανική παράδοση πάλι, είναι το ντροπαλό μπλε ανθάκι που αντίκρυσε ο Θεός καθώς περπατούσε στον κήπο της Εδέμ και ρώτησε το όνομα του. Εκείνο ψέλλισε ότι δεν έχει όνομα και τότε ο Θεός τού χάρισε το πιο αξέχαστο όνομα της φύσης. «Μη με λησμόνει»! Στη σύγχρονη εποχή απέκτησε συμβολική σημασία για να τιμηθούν οι νεκροί μετά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο ενώ έγινε και σύμβολο για όσους πάσχουν από τη νόσο του Alzheimer’s , μια νόσο που χτυπά ανεπανόρθωτα τη μνήμη μας. Επιπλέον, καθιερώθηκε ως το λουλούδι που σηματοδοτεί την Παγκόσμια Ημέρα των Αγνοούμενων Παιδιών, ενώ υιοθετήθηκε και για την Ημέρα της Γενοκτονίας των Αρμενίων, ως ένα δυνατό μήνυμα προς τον Αρμενικό λαό «να μην ξεχάσει ποτέ».  

Θα το συναντήσετε σε πολλές αποδράσεις σας στην ελληνική ύπαιθρο, να στολίζει με το χαρακτηριστικό μπλε του χρώμα τις όχθες μικρών ποταμών μα και τις άκρες των μονοπατιών. Θα το θαυμάσετε και τώρα που το γνωρίσατε καλύτερα, σίγουρα δεν θα το λησμονήσετε, όπως δεν το λησμόνησε ποτέ η μνήμη, η παράδοση και η τέχνη της ποίησης:
…να πάρω το χρόνο μαζί μου.
Κι ίσως ό,τι μένει να’ναι στην άκρη του δρόμου μας
Ένα μικρό μη με λησμόνει

*Τάσος Λειβαδίτης