Μαρ
Κεφτές! Ένα απ’ τα ωραιότερα εδέσματα του κόσμου. Η λέξη «kofte» είναι περσικής καταγωγής και σημαίνει «κοπανιστό» ή «αλεσμένο». Στα περσικά το ρήμα «kοftan» σημαίνει κοπανώ ή αλέθω. Η παλαιότερη συνταγή για κεφτέδες χρονολογείται από την Κινεζική δυναστεία Τσιν (221 π.Χ. – 207 π.Χ.). Ο κεφτές ήταν μια λύση ανάγκης, αφού φτιαχνόταν με υπολείμματα μαγειρεμένοι κρέατος, το οποίο γινόταν ένας μικρός βώλος. Στον αραβικό κόσμο επρόκειτο για ένα μίγμα κιμά, δηλαδή ψιλοκομμένου κρέατος, ρυζιού, λιωμένης μελιτζάνας και διαφόρων μυρωδικών. Στα Περσικά, το κυριολεκτικό όνομα του πιάτου αναφέρεται στη μέθοδο παρασκευής των συστατικών, παρά στο ίδιο το φαγητό. Η περσική λέξη «köfte», εξάλλου, σημαίνει ψιλοκομμένο κρέας. Ο κεφτές λέγεται ότι έγινε δημοφιλής ως μέσο κατανάλωσης εναλλακτικών κρέατος και τελικά έγινε ένα από τα πιο διάσημα πιάτα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Τον 15ο αιώνα, μια συγκεκριμένη ποικιλία κεφτέ έγινε πολύ δημοφιλής στις κουζίνες του παλατιού Τοπκαπί, ίσως λόγω ενός διατροφικού οδηγού του 14ου αιώνα που ισχυριζόταν ότι ο κεφτές ήταν «ένα χρήσιμο πιάτο που δίνει ζωτικότητα».
Αυτός ο πεντανόστιμος βώλος, όμως, απαντάται και στην χορτοφαγική του εκδοχή. Τοματοκεφτέδες, ρεβυθοκεφτέδες, κολοκυθοκεφτέδες, μελιτζανοκεφτέδες, κεφτέδες λαχανικών, μανιταριών ή φακής και τόσοι άλλοι είναι πλέον πολύ δημοφιλείς σε όλες τις κουζίνες του κόσμου και περιέχουν διάφορα υλικά ανάλογα με τα γούστα! Τώρα που ξεκινάει η νηστεία της Σαρακοστής πρόκειται για μια καλή ιδέα ένταξης στο διαιτολόγιο μας. Θα καλύψει την ανάγκη μας για κάτι λαχταριστό, αλλά παράλληλα θα προσφέρει πολύτιμα θρεπτικά συστατικά συμβάλλοντας στην εύρυθμη λειτουργία του οργανισμού μας. Οι κεφτέδες μπορεί να ψηθούν στο τηγάνι ή στο φούρνο και η σωστή προετοιμασία τους απαιτεί να μην γίνεται αισθητό το λάδι στο οποίο τηγανίζονται. Ας δώσουμε, λοιπόν, την ευκαιρία στους εαυτούς μας να δοκιμάσουμε τη λαχταριστή νοστιμιά του κεφτέ στην χορτοφαγική του εκδοχή του!
