Ιαν
Ας μιλήσουμε λίγο για όνειρα…όχι για αυτά που κάνουμε στον ύπνο μας αλλά όταν είμαστε ξύπνιοι!
Τα παιδικά μας όνειρα δεν είχαν φραγμούς και όρια. Ονειρευόσουν να γίνεις αστροναύτης και τίποτε δεν μπορούσε να αναχαιτίσει την ορμή σου και τον ενθουσιασμό σου. Μεγαλώνοντας, τα όνειρά μας αλλάζουν μορφή και συχνά εγκαταλείπονται… Ο τρόπος που μεγαλώνουμε, τα πρότυπα και οι προσδοκίες των άλλων μάς φρενάρουν. Τα όνειρά μας αρκούνται στο “να έχω μια δουλειά και να είμαι καλά”.
Χωρίς καμία διάθεση υποτίμησης των δεδομένων που όλοι έχουμε ανάγκη για να νιώθουμε ασφαλείς, η αναβολή δεν ταιριάζει στα όνειρα και τις επιθυμίες. Οι εμπειρίες μας και η λογική που αναπτύσσουμε μεγαλώνοντας φιλτράρουν χωρίς να το θέλουμε αυτό που μπορούμε και δεν μπορούμε να κάνουμε, γιατί μια αποτυχία μπορεί να μας στοιχίσει οικονομικά, χρονικά αλλά κυρίως ψυχολογικά. Και έτσι σιγά σιγά χάνουμε τα όνειρα… Το μεγαλύτερο εφόδιο μας για να σταθούμε και να ανταπεξέλθουμε σε μια σκληρή πραγματικότητα. Σε μια καθημερινότητα που μόνιμα μας προσγειώνει αναγκαστικά στη γη, η ανάγκη να ονειρευτούμε είναι η πιο εύκολη και ανέξοδη “ψυχοθεραπεία”. Επίσης τα όνειρα είναι αυτά που μας εξελίσσουν…γιατί αν δεν ονειρευτείς τον εαυτό σου για παράδειγμα στη δουλειά των ονείρων σου, πως θα φτάσεις μέχρι εκεί;
Αφαίρεσε τα όρια από τα όνειρά σου! Κανείς δεν μπορεί να σου πει τι μπορείς να καταφέρεις και μέχρι που μπορείς να φτάσεις… Κάνε όνειρα, στόχευσε σε αυτά, βρες τους τρόπους που μπορείς να φτάσεις πιο κοντά τους και πραγματοποίησε τα! Και αν κάτι δεν λειτουργήσει από την αρχή, αν καθυστερήσει να συμβεί ή ο τρόπος που το προσέγγισες δε λειτούργησε…κανένα πρόβλημα! Και όπως έχει πει και ο κορυφαίος εφευρέτης Τόμας Έντισον “Δεν έχω αποτύχει. Απλά έχω βρει άλλους 10.000 τρόπους που δεν λειτουργούν.”
Ας έχουμε υπομονή, επιμονή και πίστη στον εαυτό μας και ότι ονειρευόμαστε είναι στο χέρι μας να το κατακτήσουμε.
