Η μυρωδιά της βροχής

Οι βροχούλες του φθινοπώρου αλλάζουν την ατμόσφαιρα. Ο ουρανός δεν είναι πλέον γαλανός, οι μέρες είναι πιο κρύες, ο αέρας διαφορετικός. Οι πρώτες στάλες βροχής ποτίζουν το διψασμένο έδαφος και μια ξεχωριστή μυρωδιά χτυπάει τα ρουθούνια μας. Είναι η «μυρωδιά της βροχής».

Μια γήινη και πολύ χαρακτηριστική οσμή που αποτελείται από έναν ιδιαίτερο συνδυασμό διαφόρων χημικών ουσιών, όπως ανακάλυψαν οι επιστήμονες που μελέτησαν το φαινόμενο. Ορισμένες από αυτές είναι έλαια που παράγονται από τα φυτά και απελευθερώνονται στον αέρα με τη βροχή. Ο κύριος όμως συντελεστής της «μυρωδιάς της βροχής» είναι το ακτινοβακτήριο, ένας μικροσκοπικός οργανισμός που ζει στο έδαφος και διασπά την νεκρή οργανική ύλη, δημιουργώντας στη συνέχεια τις θρεπτικές ουσίες που είναι απαραίτητες για την ανάπτυξη των φυτών. Αυτή η διαδικασία παράγει και μια άλλη οργανική ένωση, ένα τύπο αλκοόλης, την λεγόμενη γεωσμίνη, που έχει έντονο άρωμα και γίνεται άμεσα αντιληπτή από την ευαίσθητη ανθρώπινη οσμή ακόμη και σε πολύ χαμηλά επίπεδα. 

Ειδικά την περίοδο που έχουμε πρωτοβρόχια, μετά από τους καλοκαιρινούς μήνες της ξηρασίας και μεγάλης ηλιοφάνειας, η προειδοποίηση έρχεται νωρίτερα. Ο αέρας γίνεται πιο υγρός και το έδαφος με τις πρώτες σταγόνες βροχής απελευθερώνει την γεωσμίνη σε μορφή έντονου αερολύματος, που μεταφέρεται με τον άνεμο στις γύρω περιοχές, και προειδοποιεί για την βροχόπτωση που θα ακολουθήσει. 

Γιατί όμως βρίσκουμε ευχάριστη αυτή τη μυρωδιά; Η απάντηση εικάζουν οι επιστήμονες πως οφείλεται στην εξέλιξή μας ως είδος. Από τις απαρχές της παρουσίας μας στον πλανήτη, συνδέαμε τη βροχή με τη βλάστηση και την καρποφορία, με αποτέλεσμα τα ένστικτα επιβίωσής μας να έχουν βαθιά ριζωμένη μέσα τους την ευγνωμοσύνη για τη βροχή που θα φέρει ανθοφορία και κατά συνέπεια την πολύτιμη τροφή. Τώρα λοιπόν γνωρίζετε και τον αρχέγονο λόγο που ο εγκέφαλός μας αγαπά τη «μυρωδιά της βροχής». Μια ενστικτώδης ευχαριστία προς τη μητέρα-Φύση που φροντίζει την ίδια την επιβίωση μας.