Η εξομολόγηση ενός σκύλου

Νομίζεις πως δεν παρατηρώ την κάθε σου κίνηση; Μα σου κουνάω την ουρά, αφήνω μικρά αναφιλητά λαχτάρας όταν με χαϊδεύεις, σου φέρνω το αγαπημένο μου παιχνίδι μόλις δω τις ματιές μας να διασταυρώνονται, κοιμάμαι σε απόσταση αναπνοής από την καρέκλα του γραφείου σου για να μην χάνω τη μυρωδιά σου. 

Υπάρχουν μικρά αλλά πολύ σημαντικά πράγματα που απολαμβάνω και θα ήθελα να τα μοιραστώ μαζί σου: Λατρεύω ό,τι μυρίζει εσύ. Τα ρούχα σου, το κρεβάτι σου, την αγαπημένη θέση σου στον καναπέ. Όλα όσα μου κάνουν συντροφιά όταν λείπεις. Ενθουσιάζομαι όταν αλλάζουμε διαδρομή στη βόλτα μου, γιατί έτσι μπορώ να μυρίσω και άλλα σημάδια που έχουν αφήσει οι φίλοι μου, να συναντήσω άλλους σκύλους και να αφήσω νέα χνάρια στα πεζούλια και τους στύλους, τα δικά μου μηνυματάκια για τον επόμενο τετράποδο επισκέπτη. Αγαπώ το χάζι από το παράθυρο και το μπαλκόνι και όταν μου ανοίγεις να βγω, είναι σαν ένα απέραντο λούνα παρκ για μένα με τις γλάστρες, το λάστιχο και τη σκούπα. Κάνω πολλές χαρές όταν μου βάζεις αινίγματα και γρίφους που πρέπει να λύσω προκειμένου να γευτώ τη λιχουδιά που κρύβεται εκεί κοντά και μου αρέσει πολύ όταν μου ζητάς να σου φέρω την παντόφλα, αν..  και καμμιά φορά την κρύβω γιατί αρέσει και στα δόντια μου. Υπάρχει μόνο μια μικρή ανάπαυλα που δεν σε χρειάζομαι και αυτή είναι την ώρα που η μουσούδα μου έχει βυθιστεί στις λαχταριστές μου κροκέτες, αυτές που ονειρεύομαι στον ύπνο αλλά και στον ξύπνιο μου. Μα πιο πολύ από όλα λατρεύω την ματιά σου όταν μου κρατάς το κεφάλι και με χαϊδεύεις στο στέρνο, ψιθυρίζοντας εκείνα τα ακαταλαβίστικα λογάκια σου που μάλλον κάτι καλό λένε για μένα. Είναι ο τόνος της φωνής σου και αυτό το νανουριστικό σχεδόν χάδι σου που με κάνει να σου γυρίζω την κοιλιά και να σου δίνω πολλά πολλά φιλάκια με τη γλώσσα. Είναι η ώρα της αγάπης και γι’ αυτή θα έδινα και την ψυχή μου, γιατί είσαι το παν για μένα.

Σε συγκίνησα; Άντε πάμε πάλι στην κουζίνα ή και στην εξώπορτα, δεν έχω θέμα..